ارایه مدل سرمایه ساختاری با محوریت انتقال فناوری در صنایع پتروشیمی ایران

Abstract

انتقال فناوری از مهم‌ترین راه‌های کسب و توسعه فناوری برای سازمان‌ها به‌ویژه در صنایع پتروشیمی است. از مهمترین عوامل تاثیرگذار بر انتقال فناوری، ویژگی‌های گیرنده فناوری می‌باشد. این ویژگی که شامل ساز و کار، ساختارها و ﻓﺮاﻳﻨﺪﻫﺎی ﻣﻮﺟﻮد درون ﻳﻚ ﺳﺎزﻣﺎن می‌باشد، سرمایه ساختاری نام دارد. با توجه به نقش صنعت پتروشیمی در سایر صنایع و اقتصاد کشورها و اهمیت فناوری و انتقال آن در این صنعت، مدلی که سرمایه ساختاری موثر در انتقال فناوری را ارایه نماید، می‌تواند چارچوبی برای درک و رفتار این سرمایه در انتقال فناوری را فراهم کند. بنابراین در این تحقیق به دنبال ارایه مدل سرمایه ساختاری موثر در انتقال فناوری در صنایع پتروشیمی ایران می‌باشیم. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه گردآوری داده‌ها پیمایشی می‌باشد. براساس ادبیات شاخص‌های سرمایه ساختاری استخراج و با کمک خبرگان به جمع‌بندی این شاخص‌ها پرداخته شد و پرسشنامه طراحی گردید. با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی ابعاد تشکیل دهنده سرمایه ساختاری شناسایی و با استفاده تحلیل عاملی تاییدی مدل ارایه شده، آزمون گردید. درنهایت مدل سرمایه ساختاری موثر در انتقال فناوری در صنایع پتروشیمی در پنج بعد 1)سرمایه نوپدیدی، 2) سیستم‌ها و روش‌های حمایتی، 3) زیرساخت‌های مدیریت دانش، 4) فرهنگ سازمانی حمایت‌گر و 5) ساختار سازمانی مناسب تبیین و ارایه شد.