تبیین ره آوردهاى عصر ظهور در پرتو زندگی توحیدی

Abstract

((توحید))، اصل الاصول همه ادیان آسمانى و ((توحیدگرایى)) هدف اصلى خلقت انس و جن و آرمان همه پیامبران است. عصر ظهور، عصر فراهم آوردن زمینه‌ها براى بازگشت انسان به فطرت توحیدى او است؛ بنابراین، نهضت مهدوى در این عرصه، حلقه اى از حلقات خط روشن از صراط مستقیمِ فطرت گرایى یا ((معرفت الله)) و باور و گرایش به ((یکتاپرستى)) است که حلقات خود را در یکایک دعوت پیامبران پشت سرگذاشته تا آن گاه که در عصر ظهور در گستره جهانى و با اقتدار کاملِ موحدان (بنابه مفاد آیه 55 سوره نور) نمایان شود. اکنون باید ره آوردها و برکات عصر ظهور را در سایه همین آموزه ((زیست موحدانه)) بازشناسیم. همان گونه که به نظر مى رسد، تا حدودى مى توان شرایط پیش از ظهور امام مهدى عجل الله تعالی فرجه الشریف را با شرایط پیش از بعثت انبیا - به ویژه شرایط بعثت خاتم انبیا به عنوان دوره فترت- مقایسه کرد.