راهکار‏های اصلاح نژاد و تولید لاین‏‏‏های مقاوم به بیماری در میگوی سفید غربی

Abstract

رسیدن به اهداف توسعه آبزی پروری پایدار در کشور، مستلزم استفاده از جمعیت‏های متنوع ژنتیکی و عاری از بیماری و پرورش میگوهای اصلاح نژاد شده با رعایت موارد امنیت زیستی است. امروزه بیماری‏ها و همه‏گیر‎‏ی‏ ناشی از آن‏ها به عنوان اساسی‌ترین مشکل در سیستم‌های پرورش متراکم میگو، مورد توجه قرار گرفته‏اند. از آنجا که مقابله با عوامل بیماری‏زا، ریشه‏کنی و یا کنترل آن‏ها در شرایط پرورشی دشوار است، لذا اصلاح نژاد انتخابی میگو به منظور تولید لاین‏های مقاوم در برابر عوامل بیماری‏زا، می‏تواند یک گزینه مناسب برای کنترل بیماری باشد. دو ویروس سندرم لکه سفید (WSSV) و سندرم تورآ (TSV) بیشترین خسارات اقتصادی را بر صنعت پرورش میگو داشته‏اند، بنابراین اصلاح‏گران میگو بیشتر تلاش خود را برای تولید لاین‏های مقاوم در برابر آن‏ها متمرکز نموده‏اند. محققان توانسته‏اند مقاومت در برابر ویروس سندرم تورآ را با موفقیت بهبود بخشند. با این حال، به دلیل وراثت پذیری خیلی پایین صفت مقاومت به ویروس سندروم لکه سفید، افزایش بازماندگی به آن دشوارتر بوده است. اخیراً تحقیقات امیدوارکننده‏تری به منظور تولید لاین‏های مقاوم به ویروس سندروم لکه سفید گزارش شده است. در کنار انتخاب فنوتیپی، استفاده از روش‏های انتخاب ژنوتیپی نظیر ردیابی ژن‏های بزرگ اثر برای مقاومت در جمعیت و انتخاب به کمک نشانگر (MAS) می‏توانند راهکار‏های موثری جهت تولید لاین‏های مقاوم در برابر عوامل بیماری‏زا به ویژه ویروس سندروم لکه سفید باشند. لذا هدف از این مقاله، آشنایی با مفاهیم پایه‏ای اصلاح نژاد در میگو و نیز مرور برنامه‏های بهبود ژنتیکی جهت تولید لاین‏های مقاوم به بیماری در میگوی سفید غربی (وانامی) است.