اثرات کشندگی حشره‌کش‌های کلوتیانیدین، تبوفنوزاید و فلوپیرادیفوران روی تخم، لارو سن دوم، لارو سن سوم و شفیره بالتوری سبز Chrysoperlacarnea

Abstract

بالتوری سبز (Neu., Chrysopidae)<em>Chrysoperla carnea</em>یکی از مهمترین شکارگرهای شته­ها، شپشک­ها، تریپس­ها و سفیدبالک­ها می­باشد علاوه بر این، از تخم، لاروهای جوان و شفیره پولکداران و کنه­ها تغذیه می­کند اما در هنگام مبارزه شیمیایی علیه آفات مختلف، بالتوری سبز نیز تحت تأثیر سموم مختلف کشاورزی قرار می­گیرد. در پژوهش جاری، اثرات کشندگی حشره­کش­های کلوتیانیدین، تبوفنوزاید و فلوپیرادیفوران روی تخم، لارو سن دوم، لارو سن سوم و شفیره بالتوری مورد مطالعه قرار گرفت. زیست‌سنجی تخم و شفیره بالتوری سبز با روش غوطه‌وری، ولی لاروهای سن دوم و سوم با روش تماسی انجام شد. آزمایشات در شرایط قابل کنترل، دمای 1±25 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 5±65 درصد و دوره نوری 16:8 ساعت (روشنایی:تاریکی) صورت گرفت. میزان LC₅₀برآورد شده برای حشره‌کش‌های کلوتیانیدین، تبوفنوزاید و فلوپیرادیفورانروی تخم بالتوری سبز به ترتیب 41/23،95/1048 و 95/774میلی‌گرم بر لیتر ، روی لارو سن دوم47/12، 64/476و 78/761میلی‌گرم بر لیتر، روی لارو سن سوم47/23 ، 35/490 و 09/855میلی‌گرم بر لیتر و روی مرحله شفیرگیبه ترتیب 41/37، 95/1401 و 82/796بودند. در میان مراحل زیستی قبل از بلوغ، حشره­کش کلوتیانیدین، بیشترین اثر منفی را در مقایسه با حشره­کش­های تبوفنوزاید و فلوپیرادیفوران را به خود اختصاص داد. لذا با توجه به نتایج این پژوهش در صورت تایید آزمایشات مزرعه ای از حشره­کش­های تبوفنوزاید و فلوپیرادیفوران می­توان در برنامه­های IPM تحت کاربرد بالتوری سبز استفاده کرد.