یک مدل رأی گیری برای جریان سازی زبان های خارجی و تغییر معادله سیاست گذاری فرهنگی جمهوری اسلامی ایران

Abstract

زبان مهم‌ترین عامل انتقال فرهنگ و میراث از گذشته بوده و نقش تعیین کننده‌ای در تبیین و ساماندهی افکار و باورهای افراد -در اکنون و آینده جامعه- دارد. در این مقاله، به تبیین نقش زبان‌های خارجی در سیاست‌گذاری‌های فرهنگیی ملی و بین المللی ج. ا. ایران پرداخته شده که در عصر پروژه جهانی‌سازی به تعبیر مخالفین و پروسه جهانی‌شدن به تعبیر موافقین، معادلات و مفروضات قبلی را دچار چالش ساخته است. روش تحقیق از نوع توصیفی- پیمایشی و ابزارگردآوری داده‌ها، پرسشنامه محقق ساخته، شامل25 سؤال بود. جامعه آماری تحقیق، شامل نخبگان فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و زبانی کشور بوده و نتایج نشان می دهد به ترتیب مولفه های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی مهمترین مؤلفه ها در سیاست‌گذاری فرهنگی ملی و بین المللی در مواجهه با زبان‌های خارجی جمهوری اسلامی ایران می‌باشد. در نهایت با توجه به تهدیدات و فرصت‌های محیط داخلی و تهدیدات و فرصت‌های محیط خارجی دکترین نوینی در راستای بهبود نظریه‌های علمی موجود ارائه گردید و در ادامه به کمک مدل بهینه‌سازی رای‌گیری مشخصه‌ها و مولفه‌ها رتبه‌بندی گردید که نتایج به دست آمده در مرحله قبل مورد تایید قرار گرفت.