سطح‌بندی شهرستان‌های استان ایلام از لحاظ شاخص‌های توسعه با استفاده از تکنیک فازی

Abstract

شناسایی مناطق محروم و توسعه‌نیافته، امری مهم و اساسی در جهت اتخاذ راهبردهای توسعۀ ملی و منطقه‌ای به شمار می‌رود که هدف عمدۀ آنها کاهش نابرابری‌های بین منطقه‌ای و درون‌منطقه‌ای است. رتبه‌بندی مناطق بر اساس درجۀ توسعه‌یافتگی، اغلب به عنوان یک مسئلۀ چند شاخصه مطرح می‌شود که روش‌های مختلفی برای مواجهه با آن وجود دارد. در این راستا روش‌های تصمیم‌گیری چند شاخصه (MCDM) با دارا بودن قابلیت ارزیابی یکپارچۀ شاخص‌ها، ابزار مناسبی در اختیار برنامه‌ریزان قرار می‌دهند. هدف از انجام این پژوهش، سطح‌بندی شهرستان‌های استان ایلام از لحاظ شاخص‌های توسعه و شناسایی مناطق محروم با استفاده از روش تصمیم‌گیری چند شاخصه است؛ بدین منظور، 33 شاخص مختلف توسعه، تعریف و تنظیم گردید و وزن آنها با استفاده از روش آنتروپی تعیین شد؛ سپس، سطح توسعۀ شهرستان‌ها با روش تاپسیس فازی مشخص گردید. بر اساس امتیازات حاصل از این روش، شهرستان‌ها در 4 گروه برخوردار، نیمه‌برخودار، کم‌برخوردار و عدم‌برخوردار طبقه‌بندی شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که شهرستان ایلام با وزن 0.505 در سطح برخوردار، شهرستان‌های شیروان چرداول، آبدانان، دره‌شهر و دهلران به ترتیب با وزن‌های 0.384، 0.383، 0.382 و 0.375 در سطح نیمه‌برخوردار، شهرستان ایوان و مهران در سطح برخورداری کم و شهرستان ملکشاهی در سطح عدم برخورداری قرار گرفته‌اند.