بررسی نقش نماز در جهت‌دهی به سبک زندگی اسلامی در سیره رضوی

Abstract

فرهنگ رضوی مجموعه‌ای از باورها و ارزش‌ها و بایدها و نبایدهایی است که از سیره علمی و عملی امام رضا(ع) و آموزه‌های دینی سرچشمه می‌گیرد. از منظر فرهنگ رضوی نماز یکی از فرمان‌هایی است که به زندگی معنای اسلامی بودن را می‌دهد؛ از یک نظر می‌توان نماز را یک مؤلفه عملی در سبک زندگی محسوب کرد و از طرف دیگر خود نماز شاخصه‌ای است که به‌تمامی جوانب زندگی جهت می‌دهد و در تمامی حیطه‌های زندگی معنای اسلامی بودن را متجلی می‌کند. از یک‌سو اعتقادات نمازگزار را نهادینه می‌کند و در هر شبانه‌روز نمازگزار شهادتی بر اعتقادات مهم خود می‌کند؛ از سویی دیگر با نقش ارتباطی بین خالق و مخلوق با ارائه رویکردهای رفتاری سبک زندگی نمازگزار را در مقابل مشکلات مقاوم و در سخت‌ترین شرایط زندگی به فریاد می‌رسد. علاوه بر این نماز نقش بی‌بدیلی در ارائه رویکردهای عملی و اجتماعی در زندگی دارد که درمجموع می‌توان گفت کلیت و فرع زندگی اسلامی در پرتو نماز به معنای واقعی شکل می‌گیرد. جستار پیش رو مبانی نماز مطلوب و تأثیرگذار در زندگی از منظر فرهنگ رضوی را در سه محور: اهتمام به نماز اول وقت، حضور قلب و نماز جماعت مورد بررسی قرار داده است همچنان که شاخص‌های نماز در سبک زندگی اسلامی را در ابعاد فردی و اجتماعی بیان داشته است؛ نتیجه آن‌که در فرهنگ رضوی نماز با داشتن مؤلفه‌های خاص، به‌عنوان رکن دین به تمام جوانب زندگی فردی و اجتماعی سمت‌وسو می‌دهد و با ارائه شاخص‌های فردی و اجتماعی کمال و سعادت فرد و جامعه را فراهم می‌کند.