تعاملات اجتماعی مطلوب در آموزه‌های امام رضا(ع) با تأکید بر نامه حضرت به عبد العظیم حسنی(ع)

Abstract

یکی از موضوعات مهم و کاربردی در زندگی اجتماعی، نوع تعامل و رفتارهای متقابل میان انسان‌هاست. قرآن و عترت به عنوان منابع اصیل اسلامی سرشار از آموزه‌های ارزنده درباره نحوه تعامل انسان‌ها با یکدیگر در مسائل گوناگون است. فرمایش ها و مکاتبات امام رضا^(ع) به عنوان امام معصوم که منصوب پروردگار و ملهم از علوم وحیانی است؛ تکیه‌گاه محکم و استواری برای شناخت و عمل به این آموزه‌های الهی است. این پژوهش در صدد پاسخگویی به این پرسش اصلی است که مولفه‌های اصلی در تعاملات اجتماعی در آموزه‌های رضوی با تأکید بر نامه حضرت به عبد العظیم حسنی⁽^ره⁾چیست؟ آنچه در این مقاله تحلیل شده شامل مواردی است که با مراجعه مسئله محورانه به قرآن و روایات معتبر معصومان به ویژه فرمایش ها و سیره عملی امام رضا^(ع) بوده است؛ هرچند این پژوهش در ارائه این مؤلفه‌ها قائل به حصر نیست. بر این اساس مؤلفه‌های اصلی در تعاملات اجتماعی عبارت است از: سلام کردن و تحیت، راستگویی، امانتداری، ترک جدال، احسان، محبت، به دیدار یکدیگر رفتن، همدلی، پرهیز از تفرقه.