ارزیابی شاخص های زیست پذیری شهری در سطح محلات شهر سردشت با مدل کوپراس

Abstract

شهرها بعد از انقلاب صنعتی با تغییر الگوی نقش پیرامونی به مرکز باعث جذب سرمایه‌گذاری‌های عظیم شدند و این خود سیر عظیم از مهاجرت‌ها از روستا به شهر را ایجاد کرد که متعاقبا تحولات زیادی در ابعاد اجتماعی،فرهنگی، اقتصادی، کالبدی، زیست محیطی در پی داشت. این تحولات میتوانند مثبت یا منفی باشند. با توجه به پتانسیل‌های ظرف شهر دربرابر مهاجرات‌ها و چالش‌های شهری( از جمله آلودگی‌ ، ناهنجاری‌های اجتماعی و غیره) برنامه ریزان که متصدی امور شهر هستند می‌باید زیست پذیری شهری که یکی از شاخص‌های توسعه پایدار شهر به شمار می‌آید در اولویت برنامه-های خود قرار دهند. هدف از این پژوهش ارزیابی شاخص‌های زیست پذیری شهری در سردشت بوده است. در این پژوهش از 18شاخص استفاده شده است که برای ارزیابی آنها از anp و برای تحلیل و سطح بندی در سطح شهر از مدل کوپراس و برای ترسیم نقشه از GIS استفاده شده است.<br /> نتایج تحقیق نشان می‌دهد که شاخص‌های زیست‌پذیری شهری در سطح محلات سردشت به صورت مناسب توزیع نشده-اند.محلات فرهنگیان، آشان و سرچاوه بیشترین مقدار برخورداری را داشته‌اند و محلات سه‌راه مارغان، دلتانچک در رتبه آخر زیست‌پذیری قرار گرفته‌اند.