بررسی وارزیابی ظرفیت بردمناطق گردشگری دشت سیستان

Abstract

گردشگری به عنوان یکی از منابع درآمد و ایجاد اشتغال در سطح ملی می تواند رهیافتی برای توسعه اقتصادی در قلمرو ملی باشد . گردشگری به خصوص در زمانی که سود فعالیتهای دیگر بخش های اقتصادی در حال کاهش باشد ، جایگزین مناسبی برای آنها و راهبردی برای توسعه است . بر این مبنا دلیل اصلی توسعه گردشگری غلبه بر پایین بودن سطح درآمد و ارائه فرصتهای جدید شغلی و تحولات اجتماعی در جامعه محلی است. هدف از مقاله نشان دادن این مهم است که ظرفیت برد یعنی پذیرش گردشگر در نقاط گردشگر ی چه اندازه وچه اقدماتی برای بهبود ظرفیت آن انجام گیرد. روش تحقیق این مطالعه از نوع توصیفی_تحلیلی بوده و جهت محاسبه توان اکولوژیک منطقه طبق فرمول ارایه شده توسط اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت و منابع طبیعی ، جهت براورد ظرفیت تحمل نواحی طبیعی برای مقاصد گردشگری دو نوع ظرفیت تحمل فیزیکی، واقعی مورد محاسبه قرار گرفت.درمنطقه عامل طوفان محدودکنندگی بسیاری ایجادمی کندونطقه گردشگری شهرسوخته تخت تاثیر بیشتری قرار می دهد وباتوجه بکربودن مناطق همچون تالاب هامون ،چاه نیمه،علفزارهای ومناطق طبیعی اطراف آ استفاده بیش ازحد سبب بهم خوردن نعادل طبیعی منطقه می شود. نتایج، این توانایی را به برنامه ریزان می دهد که با اطلاع از میزان مجاز سرانه و یا کل بهره برداری از مجموعه سرزمین مورد نظر، به گونه ای برنامه ریزی کنند تا موجبات رونق گردشگری این منطقه را فراهم کنند و از سویی، منابع طبیعی که جز لاینفک گردشگری می باشند، را برای آیندگان حفظ نماید