ضرورت آموزش شیوه‌ها و مهارت‌های گفت‌وگوی ادیان

Abstract

در روزگار ما با وجود جنگ‌های عقیدتی، مهاجرت و جهانی‌شدن، گفت‌وگو پدیده‌ای اجتناب‌ناپذیر است. در مقام مقایسه، در جهان غرب، مسیحیان شخصیت اصلی گفت‌وگوی بین‌دینی هستند و روحانیون مسیحی تکنیک‌ها و روش‌های آن را فرا می‌گیرند؛ درحالی‌که مسلمانان که مهم‌ترین هدف گفت‌وگوی مسیحیان هستند، کمتر به آموزش روش‌ها و فنون گفت‌وگوی بین ادیان در آموزشگاه‌های خود می‌پردازند. مسئله اصلی این مقاله آن است که دانشگاه چه نسبتی با موضوع گفت‌وگوی ادیان دارد؟ آیا انتظار نقش‌آفرینی دانشگاه در این زمینه با رسالت دانشگاه مغایر است یا بالعکس؟ دانشگاه با چه سازوکاری می‌تواند به این موضوع بپردازد تا نتایج در خوری به دست آورد؟ زیربنای این آموزش باید دانش تحول‌گرا، اخلاق‌محور و ارزش‌بنیان باشد. این دانش در وهله نخست موجب شناخت ارزش‌ها و اهداف ادیان و در گام بعدی، موجب احترام به ویژگی‌های فرهنگی و اجتماعی سنت‌های دینی مختلف می‌شود. برنامه‌ریزی راهبردی برای آموزش گفت‌وگوی ادیان، رسالت دانشگاهی است که در پی حقیقت، صلح و رفاه اجتماعی از طریق آموزش و پژوهش است. این مقاله متکفّل تبیین ضرورت آموزش گفت‌وگوی ادیان در دانشگاه به شیوۀ تحلیلی و توصیفی است.