مقایسه مدل‌های نسبت فراوانی و عامل اطمینان در پهنه‌بندی فرسایش بدلند(مطالعه موردی: بخشی از حوضه جاجرود

Abstract

بدلند شکل نهایی فرسایش آبی است که آثار تخریبی زیادی در محیط طبیعی دارد. دامنه‌های جنوبی البرز مرکزی در منطقه­ی موردمطالعه به خاطر شرایط خاص ژئومورفولوژیکی در معرض اشکال مختلف فرسایش، به‌ویژه فرسایش بدلند قرار دارد. بااین‌وجود، تاکنون مطالعات کمی در این زمینه­ انجام‌شده است. هدف از این تحقیق مقایسه کارایی مدل‌های نسبت فراوانی و عامل اطمینان در پهنه­بندی بخشی از حوضه جاجرود است. برای این منظور نقشه‌های عوامل مؤثر شامل جنس زمین، ارتفاع، شیب، جهت دامنه و پوشش گیاهی و کاربری اراضی منطقه تهیه و مورداستفاده قرار گرفتند. در مرحله بعد، سطح فرسایش بدلند موجود در هر طبقه از عوامل باهمپوشانی نقشه پراکنش بدلند در محیط ArcGISمحاسبه شد و ضریب نسبت فراوانی به دست آمد. با اعمال این ضرایب در لایه­های اطلاعاتی و تلفیق آن‌ها، نقشه پهنه­بندی منطقه با استفاده از مدل­های نسبت فراوانی و عامل اطمینان تهیه گردید. ارزیابی مدل­ها با استفاده از رابطه­ی احتمال تجربی نشان داد که مدل­های نسبت فراوانی و عامل اطمینان به ترتیب با احتمال تجربی 93/0 و 99/0 برای پهنه­بندی فرسایش بدلند در منطقه مناسب هستند. اما در مقایسه، مدل عامل اطمینان کارایی بالاتری در جداسازی و شناسایی مناطق حساس به فرسایش بدلند دارد.