رخساره‌های سنگی، محیط رسوبی و خاستگاه نهشته‌های مخلوط سیلیسی‌آواری-کربناتی- تبخیری سازند آسماری در میدان نفتی اهواز با نگرشی بر سازوکار‌های مؤثر در آمیختگی

Abstract

هدف این مطالعه، بررسی رخساره‌ای، محیط رسوبی و خاستگاه سازند آسماری (الیگو- میوسن)، به منظور تبیین سازوکار آمیختگی نهشته‌های کربناتی- تبخیری با رسوبات آواری، در فروبار دزفول، در رشته کوه‌ زاگرس است. بررسی مقاطع نازک به‌دست آمده از این سازند در چاههای 11، 85 و 89، در میدان نفتی اهواز، نشان‌دهنده پنج رخساره‌ کربناتی- تبخیری، مرتبط با یک رمپ کربناتی و 2 رخساره تخریبی گل‌سنگی و ماسه‌سنگی از بخش ماسه‌سنگی اهواز است. وارد کردن داده‌های حاصل از نقطه ‌شماری 50 نمونه انتخاب شده از ماسه‌سنگ اهواز، بر روی نمودارهای Qt_93.34F_4.10L_2.59 و Qm_86.75F_4.10Lt_9.15، خاستگاه زمین‌ساختی این بخش ماسه‌سنگی را کراتون عربستان دانسته و بر چرخه دوباره رسوبی دلالت می‌کند. از سوی دیگر، این داده‌ها، به انضمام شواهد سنگ‌شناختی به‌دست آمده، سنگ منشأ این ماسه‌سنگها را رسوبی- دگرگونی درجه پایین تا متوسط نشان می‌دهد. بدین ترتیب، نتایج مذکور در کنار دیگر شواهد مرتبط با سازوکار‌های آمیختگی، مانند تغییرات در ورود رسوب به حوضه (sediment supply)، منحنی جهانی سطح آب دریاها و تکامل زمین‌ساخت ناحیه‌ای و محلی، شش مرحله تکاملی را در محیط رسوبی سازند آسماری، نشان می‌دهد. روند تکاملی به دست آمده مبتنی بر نهشت برروی یک رمپ کربناتی-تبخیری بوده که سازوکار‌های متفاوتی، منجر به ورود رسوب آواری به این رمپ شده و در نهایت یک سری مخلوط سیلیسی‌آواری-کربناتی- تبخیری را ایجاد کرده است. زمان‌یابی دقیق وقایع، نیازمند مطالعات تکمیلی است.