بررسی اثرات کودهای زیستی بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه گوجه‌فرنگی در یک خاک آلوده به کادمیوم

Abstract

<span lang="AR-SA" dir="RTL">مشکلات زیست محیطی</span><span lang="FA" dir="RTL"> ناشی از</span><span lang="AR-SA" dir="RTL"> مصرف بی­رویه کودهای شیمیایی </span><span lang="FA" dir="RTL">و</span><span lang="AR-SA" dir="RTL"> تنش­های </span><span lang="FA" dir="RTL">حاصل</span><span lang="AR-SA" dir="RTL"> از آلودگی خاک به فلزات سنگین از </span><span lang="FA" dir="RTL">جمله </span><span lang="AR-SA" dir="RTL">علل استفاده از کودهای زیستی</span><span lang="FA" dir="RTL"> در کشاورزی</span><span lang="AR-SA" dir="RTL"> می­باشد</span><span lang="FA" dir="RTL">. همچنین برای</span><span lang="AR-SA" dir="RTL"> حفظ محیط زیست و مقابله با تنش فلزات سنگین استفاده از این کودها ضروری می­باشد</span><span lang="FA" dir="RTL">.</span><span lang="AR-SA" dir="RTL"> به همین منظور برای بررسی اثرات کودهای زیستی بر میزان عملکرد و اجزای عملکرد گیاه گوجه­فرنگی تحت تنش کادمیوم، یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار طراحی و انجام گردید. فاکتورهای مورد بررسی شامل سطوح آلودگی خاک به کادمیوم و تیمارهای تلقیح کود زیستی بودند. سطوح آلودگی خاک به کادمیوم شامل </span><span lang="FA" dir="RTL">صفر، 5، 10، 20، 40 و 80 میلی گرم کادمیوم در کیلوگرم خاک بودند و شش ترکیب تلقیح کود زیستی شامل </span><span>:M₀</span><span lang="FA" dir="RTL"> بدون تلقیح، </span><span>:M₁</span><span lang="FA" dir="RTL"> باکتری حل کننده فسفات+ باکتری محرک رشد + ازتوباکتر، </span><span>:M₂</span><span lang="FA" dir="RTL"> قارچ میکوریز + ازتوباکتر + آزوسپریلوم، </span><span>:M₃</span><span lang="FA" dir="RTL"> باکتری محرک رشد + آزوسپریلوم + قارچ میکوریز، </span><span>:M₄</span><span lang="FA" dir="RTL"> باکتری حل کننده فسفات + قارچ میکوریز + باکتری محرک رشد + ازتوباکتر) و </span><span>:M₅</span><span lang="FA" dir="RTL"> باکتری محرک رشد + قارچ میکوریز + ازتوباکتر در این آزمایش به کاربرده شد.</span><span lang="AR-SA" dir="RTL">نتایج نشان داد که کاربرد کودهای زیستی عملکرد و اجزای عملکرد گیاه گوجه­فرنگی را به جز در قطر و طول میوه و قطر ساقه، نسبت به تیمار شاهد بطور معنی­داری افزایش داد. کود زیستی </span><span>M₂</span><span lang="FA" dir="RTL"> که شامل قارچ میکوریز، باکتری ازتوباکتر و باکتری آزوسپریلوم بود،</span><span lang="AR-SA" dir="RTL"> میزان عملکرد گوجه­فرنگی را 8/179% افزایش داد.</span><span lang="FA" dir="RTL">بیشترین میزان عملکرد در اثر تیمار کود زیستی </span><span>M₂</span><span lang="FA" dir="RTL"> بدست آمد بطوری که با بقیه تیمارها تفاوت معنی­دار داشت و در مقابل میزان عملکرد بدست آمده از تیمار کود زیستی </span><span>M₁</span><span lang="FA" dir="RTL"> در حدی بود که با تیمار شاهد کود زیستی تفاوت معنی­دار نداشت. </span><span lang="FA" dir="RTL">در مقابل آلودگی خاک به کادمیوم رشد گیاه را کاهش داد و با افزایش سطح آلودگی عملکرد و اجزای عملکرد گیاه کاهش یافت. </span>