تهیه نقشه دگرسانی در محدوده ذخیره مس پورفیری سریدون با استفاده از تلفیق مطالعات طیفی فرو سرخ (به‌روش PIMA)، تصاویر ماهواره ای ASTER و تجزیه XRD

Abstract

چکیده ذخیره مس پورفیری سریدون در 3 کیلومتری شمال خاور معدن سرچشمه قرار دارد. شناسایی دگرسانی‌های منطقه، با استفاده از تجزیه 145 نمونه با دستگاه <span style="font-family: Times New Roman;">PIMA</span> و پردازش تصاویر ماهواره<span style="font-family: Times New Roman;">‎</span>ای <span style="font-family: Times New Roman;">ASTER</span> صورت گرفت و نتایج با تجزیه 22 نمونه به<span style="font-family: Times New Roman;">‎</span>روش <span style="font-family: Times New Roman;">XRD</span>، مطالعات سنگ<span style="font-family: Times New Roman;">‎</span>نگاری و مشاهدات صحرایی کنترل شد. بر اساس مطالعات <span style="font-family: Times New Roman;">PIMA</span> در این منطقه، لیتوکپ با مجموعه کانی<span style="font-family: Times New Roman;">‎</span>های دگرسانی آرژیلیک پیشرفته مشخص می‌شود. این دگرسانی در ترازهای مکان‌نگاری بالا و حاشیه نقاط ارتفاعی دیده می<span style="font-family: Times New Roman;">‎</span>شود. با وجود گسترش چشمگیر، شدت دگرسانی متغیر و نشانگر توسعه لکه‌ای و به‌احتمال، فرسایش بخشی از آن است. ویژگی<span style="font-family: Times New Roman;">‎</span>های طیفی پیروفیلیت به<span style="font-family: Times New Roman;">‎</span>عنوان مقیاس شدت این دگرسانی مورد استفاده قرار گرفت. دگرسانی فیلیک بیشتر در بخش مرکزی ناحیه دیده می‌شود. مجموعه کانی<span style="font-family: Times New Roman;">‎</span>های این دگرسانی در تمام سطوح مکان‌نگاری حضور دارد و در برخی مناطق تحت تأثیر دگرسانی آرژیلیک پیشرفته قرار گرفته است. گسترش دگرسانی آرژیلیک متوسط در حاشیه دگرسانی‌های فیلیک و آرژیلیک پیشرفته است. چنین مجموعه‌ای می<span style="font-family: Times New Roman;">‎</span>تواند مربوط به فرایندهای برون‌زاد یا سیال‌های گرمابی دما پایین باشد. تعیین محدوده دگرسانی پروپیلیتیک با استفاده از تصاویر ماهواره­ای و سنگ‌نگاری انجام شد. بررسی نتایج تجزیه نمونه<span style="font-family: Times New Roman;">‎</span>های سنگی<span style="font-family: Times New Roman;"> PIMA</span> به روش <span style="font-family: Times New Roman;">ICP-MS</span> و مقایسه آن با چند سیستم پورفیری (شامل ذخایر دره زار، آبدر و چاه فیروزه) در منطقه شمال باختری کمربند کانسارهای پورفیری کرمان نشان می‌دهد که گسترش دگرسانی آرژیلیک پیشرفته در سطح، می‌تواند به این مفهوم باشد که در سیستم پورفیری سریدون فرسایش سنگ‌های روپوش نسبت به دیگر سیستم­های پورفیری، کمتر بوده است. این مطالعات لزوم بررسی سیستم‌های دگرسانی با مقادیر کم مس و مولیبدن و با مجموعه کانی<span style="font-family: Times New Roman;">‎</span>های دگرسانی آرژیلیک پیشرفته را محرز می‌کند.