اثبات وجود بلندی کهن توسط روش های ژئوشیمیایی در مرکز میدان نفتی بینک، جنوب ایران

Abstract

هدف از این مطالعه اثبات وجود بلندی کهن در مرکز میدان نفتی بینک توسط مطالعات ژئوشیمی آلی است. با وجود اثر این بلندی کهن بر رخساره­های رسوبی به دلیل وسعت کم این بالا‌آمدگی شاهد حذف و دگرشیبی گسترده در اثر فازهای زمین ساختی نبوده و متأسفانه در این میدان ناشناخته باقی مانده است. داده­های لرزه­ای و داده­های حاصل از چاه، بیانگر ساختار نامتقارن میدان بینک به طول تقریبی 22 کیلومتر و عرض 10 کیلومتر در مخزن بنگستان است. به منظور اثبات بلندی کهن، تجزیه‌های ژئوشیمیایی راک ایول و انعکاس ویترینایت بر روی خرده­های حفاری و در پایان مدل‌سازی حرارتی توسط نرم‌افزار ( Pars Basin Modeler (PBM انجام پذیرفت. نتایج تجزیه راک ایول کم بودن میزان محتوی کربن آلی سازندهای کژدمی، لافان، گورپی و پابده را در مرکز میدان نشان می­دهد. این امر می­تواند نمایانگر حکمفرما بودن شرایط اکسیدان و کم ژرفا بودن آنها در زمان ته­نشست، به دلیل تشکیل یک بالاآمدگی دست‌کم از زمان آلبین ـ سنومانین در امتداد گسل پی­سنگی خارک ـ میش باشد. متغیرهای ژئوشیمیایی در سازند کژدمی چاه شماره 4 به صورت قابل توجهی با سازند کژدمی در چاه شماره 7 و دیگر سازندهای موجود در میدان متفاوت است. این امر می­تواند به دلیل افزایش قابل توجه فعالیت گسل خارک میش در طی زمان آلبین باشد. با توجه به ارتباط مستقیم میان محل گسل­های پی‌سنگی، بی‌هنجاری‌های حرارتی و بلندی­­های کهن، تاریخچه حرارتی میدان توسط نرم‌افزار PBM مدل‌سازی شد. نتایج مدل‌سازی نشان داد که با اعمال جریان­های حرارتیmW/m² 80، 76، 66 و 60 به ترتیب برای چاه­های شماره 2، 4، 6 و 7 بهترین انطباق بازتاب ویترینایت و T_max اندازه­گیری و محاسبه شده حاصل­ می­شود. در پایان، کاهش پتانسیل هیدروکربورزایی و محتوای کربن آلی سنگ­های منشأ و افزایش جریان حرارتی به سمت مرکز میدان و نسبت به میادین مجاور نمایانگر وجود بلندی کهن در امتداد گسل خارک ـ میش است. از سوی دیگر با توجه به وجود بلندی کهن در مرکز میدان و در نتیجه کم ژرفا بودن آن، وجود رودیست­های فراوان­تر موجب تولید بیشتر در مرکز میدان شده است.