اخلاق پزشک در مواجهه با بیمار از منظر آموزه های دینی

Abstract

بی‏گمان علم دین و علم طب، نقش سترگی در قوام و دوام جامعه به دوش دارند؛ چه این که وظیفه علم دین سلامت روح انسان است و وظیفه علم طب سلامت جسم انسان (همان مرکب). بنا بر این، صاحبان هر دو علم نقشی بی‏‏بدیل در جامعه ایفا می‏‏کنند. از این روی، همان گونه که اولیای دین اخلاق‏مدارترین افراد جامعه بودند، گزافه‏گویی نیست اگر گفته شود که سزا است طبیبان نیز بیش از دیگر پیشه‏‏ور‏‏‏ان، به آراستگی اخلاقی درآیند؛ چه این که یکی با بیماران روحی مواجه است‏‏ و دیگری با بیماران جسمی. با بهره‏گیری‏‏‏ از آموزه‏ها‏‏ی دینی می‏‏توان در یک تقسیم‏بندی ‏‏‏کلی، اخلاقیات پزشک را در مواجهه با بیمار به دو دسته تقسیم کرد: نخست، وظیفه پزشک در مقابل بیمار و دیگر، وظیفه پزشک در درمان بیمار. ذیل عنوان نخست، هفت وظیفه اخلاقی می‏‏توان به دست داد و تحت عنوان دوم نیز هفت وظیفه اخلاقی قابل شناسایی است.