تأثیر زمان برداشت بر خصوصیات کیفی، آنتی اکسیدانی و ناهنجاری های فیزیولوژیکی سیب ارقام رد و گلدن دلشیز در طول انبارداری

Abstract

سیب با نام علمی (.Malus domestica Borkh) از خانواده Rosaceae و یکی از میوه­ های با ارزش در دنیا می‌باشد. در کشور ایران نیز استان آذربایجان‌غربی یکی از قطب‌های مهم تولید میوه سیب می‌باشد. درجه بلوغ و رسیدگی میوه در زمان برداشت، عامل اصلی تعیین کننده کیفیت نهایی میوه و پتانسیل ماندگاری پس از برداشت می‌باشد. در این پژوهش شاخص‌های نشاسته، سفتی، مواد جامد محلول (TSS)، اسیدهای قابل تیتراسیون (TA)، TSS/TA، فنل کل، فلاونوئید کل، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی و فعالیت آنزیم‌ پلی­ فنل اکسیداز و ناهنجاری پس از برداشت آبگزیدگی در دو رقم سیب (ارقام رد و گلدن دلیشز) طی زمان­های مختلف برداشت در استان آذربایجان غربی (ارومیه) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اکثر صفات اندازه­ گیری شده از لحاظ آماری در سطح 1% معنی‌دار بودند. نتایج حاصله نشان داد که هر چه زمان برداشت به تأخیر بیافتد، میزان شاخص نشاسته، TA، سفتی بافت میوه کاهش و مقدار TSS، مقدار ظرفیت آنتی­ اکسیدانی، میزان فنل کل و فلاونوئید کل و فعالیت آنزیم پلی­ فنل اکسیداز افزایش می‌یابد. همچنین انبارداری باعث افزایش معنی‌دار میزان TSS، شاخص طعم، فعالیت آنزیم پلی­ فنل اکسیداز و کاهش معنی­ دار مقدار ظرفیت آنتی‌اکسیدانی، میزان فلاونوئید کل و سفتی بافت میوه می‌شود. بطور کلی نتایج بررسی­ ها نشان داد که جهت مصرف تازه­ خوری و انبارداری کوتاه مدت می­توان میوه­ های ارقام رد­دلیشز و گلدن­دلیشز را دیرتر برداشت نمود (برداشت هفتم)، در حالیکه برای انبارداری طولانی مدت، میوه­ های هر دو رقم بهتر است زودتر برداشت شوند (برداشت سوم).