بررسی مناسبات فرهنگی ایران و چین در دوره ایلخانان

Abstract

پس از حملات مغول به چین، روابط این کشور با ملل دیگر در ابعاد گوناگون گسترش فراوانی یافت. با توجه به مناسبات نزدیک و دوستانه ایلخانان ایران و دولت مغولی یوآن در چین، می‌توان این دوره را اوج مناسبات ایران و چین در ادوار گذشته دانست. ایرانیان مسلمان در سِمَت های گوناگون همچون وزارت، استانداری، دبیری و فرماندهی لشکر به قاآن خدمت می کردند. مقاله حاضر به روش توصیفی- تحلیلی این نکته را به عنوان مسئله اصلی پژوهش مطرح می کند که ایرانیان و چینی‌ها در دوره تاریخی موردنظر به تبادل اندیشه‌ها و علوم و فنونی مانند پزشکی، نجوم، نقاشی و چاپ پرداختند و در کنار این موارد؛ زبان فارسی در چین نفوذ فراوانی یافت. نفوذ زبان فارسی در دستگاه اداری و نظامی یوآن به حدی بود که می‌توان آن را پس از زبان های ترکی- مغولی و چینی سومین زبان در چین آن زمان به شمار آورد.