تأثیر خراش عصبی بر مقدار پروتئین Tweak و Fn14 در عضلۀ کف پایی موش‌های صحرایی نر پس از تمرینات مقاومتی، استقامتی و ترکیبی

Abstract

آتروفی عضلانی از برجسته‌ترین مشخصه‌های بی‌تمرینی و همراه با کاهش قدرت و عملکرد عضله است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر خراش عصبی (CCI) پس از 6 هفته تمرین مقاومتی، استقامتی و ترکیبی بر مقدار پروتئین Tweak و Fn14 در عضلۀ کف پایی بود. 32 سر موش صحرایی نر به‌طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند: 1. گروه کنترل-خراش عصبی(CCI-C) ، 2. گروه تمرین ترکیبی-خراش عصبی (CCI-CO)، 3. گروه تمرین استقامتی-خراش عصبیCCI-E)) و 4. گروه تمرین مقاومتی-خراش عصبی (CCI-S). گروه‌های تجربی به مدت 6 هفته و 4 روز در هفته در برنامۀ تمرینات استقامتی و مقاومتی مخصوص خود شرکت کردند. پس از 6 هفته تمرین، پروتکل کاهش فعالیت بدنی به شکل CCI به مدت 4 هفته اجرا شد. در پایان عضلۀ کف‌پایی استخراج و مقدار پروتئین‌ها به روش وسترن بلات سنجیده شد. برای تعیین تفاوت در مقدار پروتئین‌ها از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنا‌داری کمتر از 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد که میزان پروتئین Tweak و Fn14 در گروه‌های CCI-E ، CCI-S و CCI-CO نسبت به گروهCCI-C به‌طور معنا‌داری کمتر بود (05/0P<). همچنین، تفاوت معنا‌داری در پروتئین Tweak در گروه CCI-E با گروه‌های CCI-S و CCI-CO و میزان پروتئین Fn14 در گروه CCI-E با گروه CCI-CO مشاهده شد (05/0P<). با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر و افزایش کمتر پروتئین‌های آتروفیک در موش‌هایی که برنامۀ تمرینی انجام دادند، می‌توان ادعا کرد انجام تمرینات ورزشی قبل از یک دوره کاهش فعالیت بدنی سبب کاهش افت عملکرد عضلانی پس از بی‌تمرینی خواهد شد.