علل تکرار بزه سرقت در شهرستان شهریار با تحلیلی بر نظریه‌های برچسب‌زنی، کنترل اجتماعی و معاشرت‌های ترجیحی

Abstract

توقف چرخه بزه‌کاری، بازگشت مجرم به جامعه، اصلاح و درمان و مرتفع کردن حالت خطرناک وی از جنبه تعارض با جامعه و قوانین مدنی از اهداف سیاست کیفری است. با نگاهی بر آمار مجرمان دستگیر شده درمی‌یابیم که توفیقی کامل در این راستا حاصل نشده است. بیش از نیمی از مجرمان مجدداً به چرخه بزه‌کاری بازگشته و مبادرت به تکرار بزه می‌کنند. در این تحقیق در پی کنکاش در علل موجوده این پدیده هستیم. چرا با وجود تشدید مجازات شاهد کاهش تکرار جرم و پیشگیری از وقوع اولیه و ثانویه در مجرمان نیستیم؟ هدف از این تحقیق بررسی و تطابق دو نظریه مهم جرم‌شناسی و راستی آزمایی مبانی این نظریات با واقعیات عینی و منطقه‌ای در مورد جامعه آماری در نظر گرفته شده در خصوص علل ارتکاب جرم در مورد تکرارکنندگان سرقت در منطقه شهریار است. می‌خواهیم ضمن تبیین علل جرم‌شناختی تکرار بزه سرقت رابطه بین نظریه‌های برچسب زنی، کنترل اجتماعی و معاشرت‌های ترجیحی را بررسی کنیم. در این پژوهش روش انجام تحقیق از نوع توصیفی – پیمایشی با رویکرد همبستگی می‌باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر عبارتند از سارقان دستگیر شده تکرارکننده سرقت در شهر شهریار در سال 1392 که تعداد 100 نفر به‌صورت اتفاقی به‌عنوان حجم نمونه انتخاب شده‌اند. داده‌های تحقیق از لحاظ متغیرهای سن، جنس، میزان تحصیلات، مدت سابقه اشتغال و وضعیت تأهل توصیف و نرمال بودن داده‌ها با استفاده از آزمون کولموگروف اسمیرنوف مورد ارزیابی و سنجش و سپس داده‌ها با استفاده از آزمون فریدمن تحلیل شدند. نتایج حاصل از این تحقیق رابطه معناداری را بین پنج نظریه بررسی شده با تکرار بزه سرقت در شهرستان شهریار را نشان می‌دهد. اولویت اول از دلایل تکرار بزه سرقت مربوط به برچسب‌زنی بوده و اولویت دوم به کنترل اجتماعی مربوط می‌شود. نتایج حاصل از تحقیق، تطابق کامل با مبانی نظری تحقیق و پیشینه تحقیق که توسط محققان دیگر به انجام رسیده است، دارد.