روند حق وتو در شورای امنیت (2009-1946) حفظ صلح و امنیت یا تأمین منافع قدرت‌ها

Abstract

با آغاز کار سازمان ملل متحد در 1945و به تبع شورای امنیت، عملکرد سازمان همواره تحت تأثیر سیاست‌ها و موضع‌گیری‌های قدرت‌های صاحب امتیاز وتو قرار گرفته است. کشورهای صاحب امتیاز وتو در اتخاذ تصمیم‌گیری‌های خود در خصوص مسائل مطرح شده در شورای امنیت و توسل به وتو، بر اساس منافع ملی و همچنین روابط خود با کشورهای دیگر عمل کرده‌اند. سوال محوری ما این است که ایا برپایه بررسی تفصیلی موارد اعمال وتو در نیم قرن، آیا این حق در راستای وظیفه اصلی شورای امنیت یعنی حفظ صلح و امنیت بین‌المللی بکار گرفته شده ویا کاربرد آن در راستای حفظ منافع اعضاء دائم و یا همپیمانان آنان بوده است.؟ پس از تبین مسئله، مقاله تئوری انتقادی در روابط بین‌الملل را به عنوان چهارچوب کار نظریمعرفی می‌نماید.در قسمت بعدی مقاله سراغ داده‌های تفصیلی کاربرد وتو و تحلیل آنها می‌رود. برای تحلیل داد‌ها ازروش تحلیل محتوایی اسناد استفاده شده است.