نقش ابراز وجود و کمال‌گرایی در انعطاف‌پذیری کنشی کارکنان یک واحد نظامی

Abstract

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش ابراز وجود و کمال‌گرایی در انعطاف‌پذیری کنشی کارکنان یک مجموعه‌ی نظامی انجام شد. طرح پژوهش توصیفی- مقطعی است و بدین منظور از 100 نفر پرسنل دو مجموعه‌ی نظامی، تعداد 80 نفر از کارکنان به صورت نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های جرأت‌ورزی گمبریل و ریچی (1975)، کمال‌گرایی مثبت و منفی تری‌شورت و همکاران (1995) و انعطاف‌پذیری کنشی کانر و دیویدسون (2003) پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده‌ها نیز با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی چندگانه به روش‌ ورود همزمان و با نرم‌افزار SPSS20 انجام شد. بین ابراز وجود و کمال‌گرایی مثبت با انعطاف‌پذیری کنشی کارکنان رابطه مستقیم و بین کمال‌گرایی منفی و انعطاف‌پذیری کنشی یک رابطه‌ی غیرمستقیم و معنی‌دار وجود دارد (01/0P<). تحلیل رگرسیون نشان داد که کمال‌گرایی مثبت (β=0.034, P=0.005) و منفی (β=-0.19, P=0.004) و ابراز وجود (β=0.20, P=0.007) مجموعاً 27 درصد از تغییرات در انعطاف‌پذیری کنشی را پیش‌بینی می‌نمایند. پرسنل مجموعه‌های نظامی می‌توانند با ارتقای مهارت ابراز وجود و نیز کمال‌گرایی مثبت، خودکارآمدی شخصی را افزایش داده و با پیشگیری از کمال‌گرایی منفی، انعطاف‌پذیری کنشی خود را بیفزایند.