الگوی پیش‌بینی تکانشگری: نقش ابعاد کمال‌گرایی و راهبردهای مقابله‌ای

Abstract

تکانشگری به‌عنوان سازه‌ای مرتبط با عوامل خطر در نظامیان دارای اهمیت ویژه‌ای است تا با پیش‌بینی ابعاد آن بتوان از خطراتی نظیر خودکشی، اعتیاد، بدرفتاری‌ها و پرخاشگری جلوگیری کرد. پژوهش حاضر باهدف پیش‌بینی الگوی تکانشگری نظامیان با استفاده از ابعاد کمال‌گرایی و راهبردهای مقابله‌ای آن‌ها صورت می‌گیرد. این پژوهش به روش توصیفی، از نوع همبستگی و به‌صورت پیمایشی انجام گرفت. جامعه آماری شامل کلیه نظامیان مشغول به خدمت در سه پادگان مستقر در شیراز و حجم نمونه 145 نفر بودند که به‌صورت خوشه‌ای و تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه‌های تکانشگری بارات (1997)، کمال‌گرایی هیل (2004) و راهبردهای مقابله‌ای لازاروس و فولکمن (1984) بود و داده‌ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام‌به‌گام تحلیل شدند. مؤلفه‌های نظم‌ و سازمان‌دهی و فرارو اجتناب از متغیرهای تأثیرگذار در پیش‌بینی تکانشگری بودند بر اساس یافته‌ها‌ی این مطالعه سطح متوسطی از واریانس تکانشگری توجهی نظامیان توسط متغیرهای نظم و سازماندهی، تمرکز بر اشتباهات، فرار و اجتناب، مشکل‌گشایی و همچنین 34 درصد از واریانس مشترک تکانشگری حرکتی نیز توسط متغیرهای مشکل‌گشایی، فرار و اجتناب، ادراک فشار، نظم و سازماندهی و درنهایت 49 درصد از واریانس مشترک تکانشگری بی‌برنامگی توسط متغیرهای نظم و سازماندهی، ادراک فشار، هدفمندی، رویارویی، فرا و اجتناب و مسئولیت‌پذیری تبیین می‌شود. نتایج پژوهش حاضر، ضرورت بازشناسی نقش ابعاد مختلف کمال‌گرایی و راهبردهای مقابله‌ای را در پیش‌بینی تکانشگری نظامیان مورد تأکید قرار می‌دهد.