تحلیل مقایسه‌ای پایداری اجتماعی در بافت‌های مسکونی قدیم و جدید شهرها مطالعه موردی: بافت قدیم و جدید شهر سبزوار

Abstract

پایداری اجتماعی امروزه به‌عنوان مهم‌ترین بعد توسعه پایدار، جایگاه مهمی در برنامه‌ریزی‌های شهری و به‌خصوص برنامه‌ریزی مسکن دارد و پیوسته با افزایش مشکلات زیست‌محیطی و مشکلات مسکن، بر اهمیت آن در برنامه‌ریزی‌های شهری و مسکن افزوده می‌شود. در پی چنین ضرورتی تحقیق حاضر باهدف بررسی شاخص‌های پایداری اجتماعی محیط مسکونی در دو بافت قدیم و جدید شهر سبزوار انجام‌شده است. پژوهش از نوع توسعه‌ای - کاربردی و روش تحقیق توصیفی - تحلیلی می‌باشد. اطلاعات موردنیاز به دو روش کتابخانه‌ای و پیمایشی گردآوری‌شده و برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون تی تست تک نمونه، پیرسون، کای اسکوئر، مقایسه میانگین‌ها و رگرسیون چند متغیره استفاده‌شده است. حجم نمونه برای دو بافت 750 پرسشنامه بوده که برای بافت قدیم 374 و بافت جدید 376 پرسشنامه تکمیل‌شده است. مقدار آلفا برای کل شاخص‌ها برابر 74/0 به‌دست‌آمده است. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که هیچ‌یک از بافت‌های مسکونی به‌طور کامل از شاخص‌های پایداری اجتماعی برخوردار نمی‌باشند. شاخص‌های تعلق مکانی و هویت در بافت مرکزی مطلوب‌تر از بافت جدید بوده، سلامت شهروندی و نشاط در بافت جدید مطلوب‌تر بوده است و درمجموع میانگین نمره پایداری اجتماعی در بافت جدید بیشتر از بافت قدیم می‌باشد.