تاثیر غنی سازی جیره با جلبک پادینا (Padina astraulis Hauck) بر شاخص‌های ایمنی سرم خون ماهی کپورمعمولی (Cyprinus carpio) در مواجهه با نانو اکسید روی

Abstract

استفاده از محرک­های ایمنی نظیر جلبک­ها در بالا بردن ایمنی نقش اساسی دارد. از طرفی وجود نانوذرات بر وضعیت فیزیولوژیک ماهیان اثر­گذار بوده و باعث کاهش عملکرد ایمنی ماهیان می­شود، از این رو هدف از این تحقیق بررسی تاثیر غنی سازی جیره با جلبک پادینا (<em>Padina astraulis Hauck</em>) بر شاخص­های ایمنی سرم خون ماهی کپورمعمولی (<em>Cyprinus carpio</em>) در مواجهه با نانو اکسید روی بود. تعداد 250 بچه­ماهی کپور معمولی به­مدت 42 روز در چهار گروه، جیره فاقد جلبک (تیمار 1، شاهد)، غذای حاوی درصدهای مختلف جلبک در جیره شامل 5/0 درصد جلبک (تیمار 2)، غذای حاوی 1 درصد جلبک ( تیمار3) و غذای حاوی 2 درصد جلبک (تیمار 4) تقسیم شدند. سپس به آب مخازن هر کدام از گروه‌ها، 50 درصد غلظت کشنده نانو اکسید روی (5/1 میلی گرم بر لیتر) به­مدت چهارده روز اضافه ‌شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که در مجموع تیمارهای آزمایشی بر میزان پروتئین­کل، ایمونوگلوبولین، آلبومین سرم خون تاثیر معنی­داری داشت (05/0P<)، ولی بر شاخص گلوکز سرم خون تاثیر معنی­داری نداشت (05/0P>). هم­چنین تیمارهای آزمایشی بر میزان آسپارتات ترانسامیناز (AST)، آلکالین فسفاتاز (ALP) و آلانین ترانسامیناز (ALT) سرم خون ماهی تاثیر معنی­داری داشت (05/0P<)؛ میزان این شاخص­ها در اثر تیمارهای تغذیه شده با جلبک پادینا به­طور معنی­داری افزیش یافت. هم­چنین میزان این شاخص­ها در تیمار در معرض نانو اکسید روی و در تیمارهای ترکیب نانو اکسید روی و جلبک نیز افزایش معنی­داری یافت. با توجه به نتایج تحقیق حاضر می­توان نتیجه گرفت که به نظر می­رسد جلبک پادینا تا حدی توانسته اثر کاهشی نانو اکسید روی را بر شاخص پروتئین کل و ایمونوگلوبولین سرم خون را بهبود ببخشد که نیاز به تحقیقات بیشتر در این زمینه است.