نقش تلفیق فضای سبز در میزان مراودات اجتماعی ساکنین شهر یاسوج

Abstract

با توجه به اهمیت محل سکونت و کیفیت محیط مسکونی در شهر به عنوان محیطی تاثیرگذار بر روحیه و نشاط ساکنان مجموعه‌های مسکونی، ضرورت طراحی فضاهای باز مجموعه‌های مسکونی با توجه به نیازها و الگوهای رفتاری ساکنان مجموعه همراه با در نظر گرفتن اصول مبتنی بر برنامه‌ریزی شهری و طراحی محیطی نمایان می‌گردد. هدف از این پژوهش دست‌یابی به اصول و الگویی جهت تلفیق فضاهای باز مجتمع‌های مسکونی با فضای سبز است. پژوهش حاضر با رویکرد تحلیلی–تطبیقی، ابتدا به بررسی و تشریح گونه‌ها و چیدمان فضاهای پر و خالی مجتمع‌های مسکونی و الگوهای مختلف فضای سبز قابل اجرا جهت تلفیق با محیط می‌پردازد، سپس در ارتباطی سلسله مراتبی و منسجم، براساس معیارهای حاصل از این قسمت، آن را در نقش تلفیق فضای سبز در میزان مراودات اجتماعی ساکنین یاسوج به کار می‌بندد. بر این مبنا یافته‌های این پژوهش آموزه‌هایی را برای ارتقای فضای محیط‌های مسکونی و افزایش مراودات اجتماعی و پویا سازی فضای شهری در شهر یاسوج در اختیار قرار می‌دهد.