«تربیت» کجای کار طالبان «ریاست جمهوری» است؟

Abstract

انتشار شماره بهار «فصلنامه مطالعات برنامه درسی» انجمن علمی مطالعات برنامه درسی ایران همراه می‎شود با انتخاب ریاست جمهوری برای مدیریت امور کشور که با تدابیر ایشان وارد قرن پانزدهم شمسی خواهیم شد. وقتی یکصد سال پیش ایرانیان وارد قرن چهاردهم شمسی می‎شدند، امیدوار بودند که حکومت به گسترش تربیت عادلانه اقدام کند و از این طریق، دسترسی عادلانه به موقعیت‎های سازمانی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی را برای ملت فراهم آورد. طی یکصد سال گذشته، با همّت دو حکومت پهلوی و جمهوری اسلامی، شکلی از تربیت نوین در کشور گسترش یافت و دسترسی عمومی به آن ممکن شد. اکنون جای طرح این پرسش است که رئیس جمهور آینده، تربیت را در کجای برنامه‎های خود نشانده است؟ همواره شنیده‎ایم که «تربیت مهم است» و گفته می‎شود که اسلام برای تربیت اهمیت بنیادین قائل است. سخن از تربیت هم در فرایند انقلاب اسلامی ملت ایران مطرح بود و هم در زمان استقرار نظام جمهوری اسلامی همواره دنبال شده است. در این موضوع، دست کم به احترام آموزه‎های دینی و به تبعیت از مقررات ملی و جهانی، مدیریت کشور گاه از تربیت ملت سخن می‎گوید. اما حاصل آن چه بوده است؟ آیا واقعا تربیت یکی از ارکان امور ملت بهنگام سخن گفتن از توانایی برای مدیریت جامعه و گسترش عدالت محسوب می‎شود؟ واجدین شرایط برای استقرار در جایگاه ریاست جمهوری اسلامی ایران در گفتارها و در تبلیغات و در تبیین‎های خود از مسائل مهم ایران امروز، تربیت ملت را در کجا نشانده‎اند؟