بررسی فلور قارچی میگوی سفید هندی PENAEUS INDICUS پرورشی آبادان

Abstract

توسعه پرورش صنعتی و متراکم میگوهای خانواده Penaeidae با ظهور بیماریهای عفونی و غیر عفونی همواره همراه بوده است. بسیاری از بیماریهای مهم این خانواده توسط موجوداتی که عضوی از فلور طبیعی میگو هستند بروز می کنند. در این مطالعه در طول ماههای تیر لغایت آبان 1377، از پنج مزرعه پرورش میگوی خوزستان در قفاس آبادان نمونه گیری انجام گردید. در این مزارع چندین استخر (از هر مزرعه دو تا 5 استخر) بطور تصادفی انتخاب شدند. میگوهای این استخرها در وضعیتی مطلوب از لحاظ بهداشتی و عدم حضور بیماریهای خاص بسر می بردند. از این استخرها بطور مستمر، ماهانه یک بار و در هر دفعه حداقل 5 میگو جمع آوری گردید و به آزمایشگاه بیماریهای آبزیان مرکز تحقیقات شیلاتی استان خوزستان در اهواز منتقل و در آنجا کشت اولیه اندامهای مختلف میگوهای زنده (کوتیکول، هپاتوپانکراس، همولنف و آبشش) انجام پذیرفت. برای ادامه بررسی ها، نمونه ها به آزمایشگاه قارچ شناسی دانشگاه شهید بهشتی در تهران ارسال گردید. <br />در این مطالعه چهل گونه قارچی از اندامهای مختلف میگوها جداسازی و شناسایی گردیدند. بیشترین تعداد گونه های قارچی (19 گونه) از هپاتوپانکراس و کمترین تعداد (12 گونه) از همولنف جداسازی گردید. بالاترین تراکم قارچی (83 درصد) مربوط به گونه Aspergillus niger بود. بیشترین تعداد گونه های قارچی جدا شده در ماه مهر به ثبت رسید. در میان قارچهای شناسایی شده نمونه های بیماریزای آن که تاکنون از سرتاسر دنیا گزارش شده است مشاهده نگردید.