تعیین سازوکار کانونی زمین‌لرزه‌ها با بزرگی 5≤ Mn ≤ 2 در منطقه البرز با استفاده از قطبش اولین رسید موج P و نسبت دامنه موج S به دامنه موج P

Abstract

با اندازه‌گیری سازوکار کانونی زمین‌لرزه‌ها می‌توان جهت انتشار گسیختگی، ساختار گسل و میدان تنش منطقه را تعیین کرد. در دسترس بودن حجم وسیعی از زمین‌لرزه‌های کوچک، استفاده از آنها را برای این منظور حائز اهمیت کرده است. هدف این مطالعه، تعیین سازوکار کانونی 4204 زمین‌لرزه با بزرگای 5<strong>≤ M_n ≤ </strong><strong> </strong>2 ثبت شده در چهل‌و‌یک ایستگاه از ایستگاه‌های شبکه‌های لرزه‌نگاری مرکز لرزه‌نگاری کشوری در منطقه البرز با استفاده از قطبش اولین رسید موج P و نسبت دامنه موج S به دامنه موج P است. این زمین‌لرزه­ها از سال 1997 تا ماه مه سال 2015 رخ داده‌اند. در این تحقیق از شکل‌موج‌های گیرنده‌های سه مؤلفه‌ای استفاده شده است. شکل‌موج‌های سرعت با انتگرال‌گیری، به شکل‌موج‌های جابه‌جایی تبدیل شدند. به‌دلیل ضعیف بودن کیفیت شکل‌موج‌های زمین‌لرزه‌های کوچک، کاتالوگی از سازوکار کانونی 277 زمین‌لرزه با بزرگای <strong>M_n</strong> بیشتر از 5/3، بر‌اساس زوایای امتداد، شیب و لغزش فراهم شد. به‌منظور بررسی عملکرد این روش در تعیین سازوکار گسلش در منطقه موردنظر، دوازده زمین‌لرزه مصنوعی نیز تولید شد که نتایج بررسی آنها ارائه خواهد شد.<br /> گسلش غالب در نواحی شمالی منطقه موردمطالعه، معکوس و در نواحی جنوبی امتداد‌لغز است. در امتداد باختری گسل طالقان، اکثر سازوکارها امتداد‌لغز چپگرد تعیین شده‌اند. راستای گسل ایندس، شمال‌باختری‌- جنوب‌خاوری است و در امتداد جنوب‌خاوری آن با توجه به سازوکارهای رویداد 18/6/2007 و تعدادی از پس‌لرزه‌های آن، گسلش منطقه معکوس است. نتایج این مطالعه با بیشتر نتایج مطالعات قبلی در این منطقه هماهنگی دارد.