طراحی الگوی عوامل محرومیت اجتماعی دانش آموزان مدارس ایران

Abstract

هدف از این پژوهش بازشناخت و معرفی تلقی، برداشت و شاخص­های مورد نظر برای تبیین عوامل محرومیت اجتماعی دانش­آموزان مدارس غرب کشور است. این پژوهش از نوع کیفی بوده و از روش گرانددتئوری به عنوان روش پژوهش استفاده شده است. روش گردآوری داده­ها، مطالعۀ مبانی نظری و مصاحبه­های عمیق و باز (16 مصاحبه با 14 نفر) ساختاریافته با صاحب نظران و استادان دانشگاهی(حوزۀ جامعه­شناسی) همچنین برخی مددکاران اجتماعی است. روش نمونه­گیری به صورت گلوله­برفی و تا حد اشباع نظری ادامه یافت. مصاحبه­شوندگان و سپس استادان متخصص، روایی ابزار پژوهش را مورد بررسی قرار دادند و آن را تأیید کردند. پایایی نیز با استفاده از روش مطالعة­ حسا­رسی فرایند نتایج، به دست آمد. از روش مقایسة مداوم در طی سه مرحلۀ کدگذاری باز، محوری و انتخابی برای تحلیل داده­ها استفاده شد. در نهایت 19 مقولة اصلی استخراج شد. از جمله متغیرهای استخراج شده در تبیین نتایج تحقیق، خانواده، عوامل اقتصادی، جنسیت، نداشتن اوقات فراغت، کمبود نیروی انسانی، کمبود امکانات، مسائل حمل و نقل و عوامل مدیریتی است. با توجه به اثرگذاری محرومیت اجتماعی در جامعه­پذیری و هنجارپذیری دانش­آموزان همچنین اهمیت پرورش دانش­آموزان نوجوان در مدرسه نسبت به محیط­های اجتماعی دیگر و سایر گروه­های سنی، پیشنهاد می­شود که مدیران آموزش و پرورش مناطق غرب کشور از راهبردهای به دست آمده در این پژوهش به منظور رفع محرومیت اجتماعی دانش­آموزان استفاده کنند.