بررسی رژیم غذایی ماهی پوزانوک خزری ( Alosa caspia caspia ) در سواحل استان گیلان

Abstract

<br /> <br /> <br /> <br /> در این بررسی 262 نمونه ماهی پوزانوک خزری بوسیله پره و دام از سواحل جنوب غربی دریای خزر (استان گیلان) از مهر ماه 1380 تا خرداد ماه 1382 صید و مورد بررسی قرار گرفتند. ماهیان بررسی شده دارای طول چنگالی 88 تا (156.7±31.9) 235 میلیمتر، وزن 8 تا (51.92±32.7) 196 گرم و سنین 1 تا (2.81±0.90) 6 سال بودند و نتایج نشان داد شاخص تهی بودن لوله گوارش آنها 10.3 درصد، میانگین طول نسبی روده 0.52±0.03، میانگین شدت تغذیه 103.9±114.5 و میانگین نمایه فربهی 0.94±0.17 می باشد. اطلاعات نشان داد که این ماهی از تنوع غذایی نسبتا بالایی برخوردار است و فیتوپلانکتونها (بویژه جنسهای Rhizosolenia و Spirogyra) حدود 1.8 درصد، زئوپلانکتونها Cladocera، Copepoda، Cirripedia، Mysidacea، Rhizopoda، Rotatoria)، لارو Bivalvia و تخم و لارو ماهیان استخوانی) حدود 98 درصد و کفزیان هم حدود 0.2 درصد کمیت غذای درون لوله گوارش این ماهی را تشکیل می دهند. در بین طعمه های مصرفی، کوپه پودا (Acartia spp.) و سیریپدیا (Balanus) بترتیب با 83.1 و 12.9 درصد فراوانی طعمه ها، بعنوان غذای اصلی ماهی مطرح بودند. آکارتیا بترتیب 48.0، 80.4، 97.3 و 68.3 درصد و سیپریس بالانوس بترتیب 41.9، 2.6، 2.0 و 25.3 درصد غذا را در فصول پاییز، زمستان، بهار و تابستان در این ماهی تشکیل داده اند. این دو موجود بترتیب بیشترین فراوانی را در دو جنس نر و ماده و سنین مختلف ماهی داشتند. در ساحل تالش و کیاشهر، آکارتیا حدود 97 درصد فراوانی غذا و در ساحل انزلی، حدود 65.7 درصد غذا را آکارتیا و حدود 23 درصد غذا را سیپریس بالانوس تشکیل می دادند و در مجموع در تمامی فصول و سنین، زئوپلانکتونها غذای اصلی این ماهی بودند.