اثرات استفاده از جلبک اسپیرولینا پلاتنسیس (Spirulina platensis) بر عملکرد، میکروفلور و مورفولوژی روده و برخی فراسنجه های خون مرغ‌های تخم‌گذار

Abstract

زمینه مطالعاتی: از آن جا که حدود 70 درصد هزینه تولید شامل هزینه‌های خوراک است، پیدا کردن منابع غذایی جایگزین و مطالعه اثر آن بر استفاده مؤثر در جیره و یافتن جایگزین افزودنی‌های بی‌خطر برای تکمیل بازده خوراک از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف: مطالعه حاضر به منظور بررسی اثرات استفاده از جلبک اسپیرولینا پلاتنسیس (Spirulina platensis) در جیره مرغ‌های تخم‌گذار بر عملکرد، میکروفلور و مورفولوژی روده و برخی فراسنجه‌های خون انجام شد. روش کار: تعداد 192 قطعه مرغ تخم‌گذار سویه تجاری LSL در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار و 12 قطعه مرغ در هر تکرار به مدت 12 هفته (26 تا 37 هفتگی) مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار اول: جیره شاهد بر پایه ذرت- کنجاله سویا، تیمار دوم : حاوی 5/1 درصد، تیمار سوم:حاوی 3درصد و تیمار چهارم: حاوی 5/4 درصد اسپیرولینا پلاتنسیس بود. نتایج: نتایج نشان داد تیمارهای آزمایشی تأثیر معنی‌داری بر خوراک مصرفی، ضریب تبدیل خوراک، درصد تولید، توده تخم‌مرغ تولیدی، جمعیت کل باکتریایی، کلی فرم‌ها و لاکتوباسیل‌ها نداشتند (05/0P>). از بین فراسنجه‌های مورفولوژیک، عمق کریپت در تیمار چهارم بطور معنی‌داری نسبت به تیمار شاهد و دیگر تیمارها افزایش یافت (05/0p <). از بین فراسنجه‌های خونی نیز میزان لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL) بطور معنی‌داری در تیمارهای سوم و چهارم کاهش یافت (05/0p <) و تفاوتی در میزان کلسترول، تری گلیسیرید و لیپوپروتئین با چگالی پایین (LDL) مشاهده نشد. نتیجه‌گیری نهایی: استفاده از مکمل اسپیرولینا پلاتنسیس تا سطح 5/4 درصد جیره اثری بر عملکرد مرغ‌های تخم‎گذار نداشت، احتمالاً سطوح بالاتری از آن در جیره مورد نیاز است.