ساختار روش طراحی معماری متاثر از مفهوم فراداستان

Abstract

امروزه شیوة اندیشۀ بیشتر معماران درمورد فرایند طراحی روشی عمومی ‌و رایج است که هرقدر هم باارزش و سازنده باشد، بیانگر کاهش اندیشۀ معماری است. برای فراتر رفتن از شیوه‌های متعارف طراحی معماری، با توجه به وجوه مشترک دو حوزة روایت و معماری، می‌توان از شگرد روایت برای خلاقیت در روش طراحی معماری بهره جست. هدف این پژوهش دگرگونی این شیوۀ متعارف در طراحی معماری و پیشنهاد شیوة نگاه نو به مسئله‌های معماری براساس مفاهیم فراداستان است. سپس با قیاس ساختار و فنون روایت و معماری، نشان داده شده که بسیاری از معماری‌های دورة پسا‌نوگرایی (پست‌مدرنیسم) با ساختار روایات فراداستانی همخوانی دارد و می‌توان با این قیاس به خوانش نویی در معماری دست یافت. این پژوهش با رویکرد کیفی، به شیوة مطالعة تطبیقی و راهبرد پژوهشی تحلیل محتوای کیفی انجام شده است. در این جستار، تلاش شده است به بررسی مفاهیم فراداستان و رابطة داستان و روایت فضایی معماری پرداخته‌ شود و با مطالعة انواع ساختارهای روایت در فراداستان و هم‌سنجی این دو حوزه، به شیوۀ نو در ایده‌پردازی در طراحی معماری دست یافت. بررسی‌های پژوهش نشان داد پیوندی دوسویه بین معماری و روایت وجود دارد؛ بدین‌گونه که ساختار داستان‌های پسانوگرا که روایت‌های موازی و تعاملی در درون آن‌ها دیده می‌شود، با ساختار روش طراحی معماری مطابقت دارد و به‌گونه‌ای می‌توان از مدل نهایی ارائه‌‌شده به‌عنوان ماتریس جایگشت در یافتن کانسپت‌های معماری بهره برد.