ارزیابی عملکرد چسب نشاسته برنج بازپروری و فعال‌سازی شده در آماده‌سازی تیشوهای مورداستفاده در مرمت آثار کاغذی

Abstract

هدف از انجام این تحقیق تسهیل به‌کارگیری چسب نشاسته در مرمت آثار کاغذی که مرکب آن‌ها نسبت به آب حساس نیست و همچنین شناسایی ویژگی‌های چسب (ورق) نشاسته فعال‌شده و چسب نشاسته تازه با یکدیگر است. روش انجام پژوهش، تحلیلی- مقایسه‌ای و شیوه گردآوری داده‌ها از طریق آزمایش‌های مرتبط با موضوع پژوهش همچون pH سنجی، رنگ سنجی، طیف‌سنجی مادون‌قرمز با بازتاب کلی تضعیف‌شده (FTIR- ATR)، اندازه‌گیری مقاومت کششی و همچنین اندازه‌گیری مقاومت چسبندگی نمونه‌ها بوده است. مراحل انجام پژوهش حاضر بدین گونه بود که ابتدا چسب نشاسته برنج و ورق فعال‌شده نشاسته برنج آماده شد. سپس با استفاده از این چسب‌ها نمونه‌سازی‌ها انجام شد. نمونه‌های آماده‌شده تحت پیرسازی تسریعی دما- رطوبت طبق استاندارد ASTM به شماره D7414-96 به مدت 384 ساعت و نور طبق استاندارد ASTM به شماره D6789-02 به مدت 360 ساعت قرار گرفتند و تغییرات رنگ،pH، مقاومت کششی و میزان چسبندگی آن‌ها، موردبررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد، بالاترین میزان اسیدیته پس از دو مرحله پیرسازی مربوط به نمونه RS (کاغذ تیشوی آغشته به چسب نشاسته برنج) با pH 1/6 پس از پیرسازی نوری و 01/6 پس از پیرسازی دما- رطوبت می‌باشد و پایین‌ترین میزان اسیدیته نیز به‌طور میانگین مربوط به نمونه‌های SF (ورق نشاسته) با pH 35/8 پس از پیرسازی نوری و pH 20/8 پس از پیرسازی دما- رطوبت می‌باشد. پس از پیرسازی نوری و دما- رطوبت، بیشترین میزان مقاومت کششی مربوط به نمونه RS به میزان 08/1 کیلو نیوتن بر متر است. بررسی نتایج حاصل از آزمون مقاومت چسبندگی نیز نشان داد که پس از مرحله پیرسازی نوری، بیشترین میزان چسبندگی مربوط به نمونه RS به میزان 32/1 نیوتن و پس از پیرسازی دما- رطوبت نیز بیشترین میزان چسبندگی مربوط به نمونه ASF به مقدار 25/1 نیوتن است.