ارزیابی توان اکولوژیکی در مناطق شکار ممنوع جهت ارتقاء به سطوح حفاظتی بالاتر با استفاده از روش تصمیم گیری چند معیاره (مطالعه موردی: منطقه شکار ممنوع الوند)

Abstract

از پیامد‌های افزایش جمعیت انسان، افزایش مصرف منابع و کاهش تنوع‌زیستی است. روند فزاینده نرخ انقراض موجب شد انسان به منظور استفاده از ارزش‌های سودمند و ذاتی گونه‌ها اقدام به حفاظت از آن‌ها نماید که نتیجه این کار شکل‌گیری مناطق حفاظت شده بود. پژوهش مذکور با هدف زون‌بندی منطقه شکار ممنوع الوند به منظور دستیابی به الگوی بهینه حفاظت و توسعه به روش ارزیابی چند معیاره با استفاده از روش تلفیق لایه‌های اطلاعاتی با ترکیب خطی- وزن‌دار در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی صورت گرفت. طبق روش دلفی معیار‌ها غربالگری و سپس با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی وزن‌دهی شدند. در بررسی نتایج اجرای روش تحلیل سلسله مراتبی در نرم‌افزار Expert Choice الویت وزن نشانگر‌ها به ترتیب در زون 1-2، بیش‌ترین وزن مربوط به نشانگر تقسیمات عمومی اقلیم (1)، در زون 3- 4 و زون 5، نشانگر آثار فرهنگی‌تاریخی (1)، زون 6، نشانگر فاصله از راه‌ها (1) و نهایتا در زون 11، به نشانگر نقاط هم‌دما، جمعیت ساکن و کاربری اراضی (1) اختصاص یافت. در الویت‌بندی زون‌های حاصل شده، به ترتیب بیش‌ترین الویت شامل؛ زون 2 (9/54%)، زون 11 (17/33%)، زون 6 (49/8%)، زون 3-4 (26/2%) و زون 5 (16/1%) می‌باشد. با توجه به الویت حاصل از وزن هر زون، منطقه دارای درصد بالایی از زون حفاظت و همچنین وجود کریدور در بین دو منطقه حفاظت شده و گدار گونه‌های با ارزش قوچ و میش در این منطقه، می‌توان گفت که برای ارتقاء به منطقه حفاظت شده مناسب می‌باشد.