بررسی اقتصادی فناوری های تولید آب شیرین با استفاده از انرژی های تجدید پذیر

Abstract

منطقه های دور افتاده در بسیاری از کشور ها، نیاز به آب شیرین قابل اعتماد و مقرون به صرفه دارند که باید از آب شور یا آب دریا تهیه شود. انرژی های تجدید پذیر نظیر باد، خورشیدی، زمین گرمایی و یا منابع دیگر ممکن است زمانی که دسترسی به برق محدود است، لازم باشد. این مقاله عمدتا بر روی نمک زدایی آب بر اساس استفاده از انرژی های تجدید پذیر متمرکز شده است. برداشت های جهانی آب حدود 4000 میلیارد متر مکعب در سال و در برخی مناطق - به ویژه در خاورمیانه و شمال آفریقا (MENA) – نمک زدایی آب به عنوان مهم ترین منبع آب برای مصارف نوشیدنی و کشاورزی تبدیل شده است. تولید آب آشامیدنی در جهان امروزه به حدود 65.2 میلیون متر مکعب در روز معادل 0.6 درصد از آب در جهان رسیده است. عمده تکنولوژی های نمک زدایی بر اساس فرآیندهای حرارتی با استفاده از حرارت و برق و تکنولوژی های غشایی فقط با استفاده از برق میباشد. فن آوری غالب، اسمز معکوس (RO) است که 60 درصد ظرفیت جهانی را دارد و به دنبال آن تقطیر ناگهانی چند مرحله ای (MSF) میباشد که 26.8 درصد سهم دارد. فن آوری های تجدید پذیر که برای نمک زدایی آب مناسب هستند شامل انرژی خورشیدی، فتوولتائیک، باد و انرژی زمین گرمایی میباشند. چون ذخیره سازی برق همچنان یک چالش به حساب می آید، ترکیب تولید برق و آب شیرین همچنین می تواند گزینه ای مناسب برای ذخیره برق در هنگام تولید بیش از تقاضا باشد.