بررسی امکان‌پذیری تحقق اهداف کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای از طریق تولید برق از منابع تجدیدپذیر در ایران

Abstract

از گازهای گلخانه‌ای به عنوان اصلی‌ترین عامل تغییرات اقلیم و گرمایش جهانی نام ‌برده می‌شود. با توجه به افزایش تقاضای انرژی در جهان و از سویی اتخاذ سیاست‌ها و برنامه‌های مختلف کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی به عنوان یکی از عوامل انتشار دهنده گازهای گلخانه‌ای، توجه به انرژی‌های پاک و تجدیدپذیر جهت مقابله با تغییرات اقلیم در اولویت قرار گرفته است. ایران اهداف کاهش 4 و 12 درصدی در میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای خود بر اساس دو سناریوی غیر مشروط و مشروط جهت مشارکت در برنامه جهانی کاهش گازهای گلخانه‌ای در افق 2030 اعلام نموده است. با توجه به سهم بالای انتشار بخش نیروگاهی و پتانسیل‌های کشور در منابع تجدیدپذیر، در این تحقیق سناریوهای مختلفی به منظور بکارگیری ظرفیت‌های انرژی‌های تجدیدپذیر کشور تا سال 1409 جهت تامین تقاضای برق کشور مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج بررسی سناریوها نشان دهنده آن است که با توسعه ظرفیت تولید برق خورشیدی، بادی و زمین‌گرمایی به ترتیب و به میزان 20000، 10000 و 7500 مگاوات، کاهش انتشاری برابر با تعهدات کشور در توافقنامه پاریس محقق خواهد شد. این مهم بیانگر آن است که با وجود ظرفیت‌های بالقوه در زمینه منابع تجدیدپذیر در کشور، می‌توان با اتخاذ سیاست‌های مناسب تشویقی جهت توسعه تولید انرژی از منابع تجدیدپذیر، علاوه بر کاهش انتشار دی‌اکسیدکربن به اهدافی از قبیل کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی در بخش تولید انرژی و امکان استفاده از آنها در سایر بخش‌های با ارزش افزوده بالاتر و یا صادرات آنها مبادرت نمود.