بررسی مقایسه جایگزینی طیف غذای مصنوعی دستساز و وارداتی با غذای زنده در تغذیه مراحل زوآی 1 تا پست لارو 15 میگوی پاسفید غربی

Abstract

غذاهای زنده از ضروریات تغذیه مراحل لاروی اکثر آبزیان دریایی و بخصوص میگو است که در سالهای اخیر و بدلیل هزینه‌های بالای تولید آنها، تلاش در جهت جایگزینی با غذاهای مصنوعی بسیار مورد توجه قرار گرفته است. هدف این مطالعه نیز با توجه به فراگیر شدن پرورش میگو وانامی در کل کشور در همین راستا است. در این تحقیق میگوی پاسفید غربی از مرحله زوآی 1 تا مایسیس و سپس تا پست لارو 15 در ظروف پلاستیکی 20 لیتری، با 10 لیتر آبگیری در شروع دوره و با تراکم 100 لارو در لیتر پرورش داده شدند. تحقیق با 9 تیمار غذایی هر کدام در 3 تکرار در تانک‌های پرورشی مجهز به سنگ هوا در هر ظرف و در آب باشوری 2±30 قسمت در هزار و با 4 بار غذادهی در شبانه‌روز انجام شد. تیمارهای غذایی شامل طیف کامل غذای زنده (ریز جلبک کیتوسروس و ناپلیوس آرتمیا)، ترکیب غذای زنده با غذای مصنوعی و طیف کامل غذای مصنوعی طی مراحل لاروی مورد استفاده قرار گرفت. منظور از غذای مصنوعی، غذای دست‌ساز در این پروژه و مقایسه آن با غذای وارداتی است که در تیمارهای مختلف مورد توجه قرار گرفتند. نتایج حاصله نشان داد که میانگین افزایش وزن و درصد بازماندگی در زمان تغذیه توام از وضعیت مطلوبتری نسبت به گروه‌های دیگر تیماری برخوردار بودند و تغذیه از غذای مصنوعی، دست‌ساز یا وارداتی در کل دوره پرورش، موجب تلفات شدید لاروها گردید. همچنین مشخص شد که در صورت تامین غذای زنده در مرحله زوآ، امکان جایگزینی 100 درصد غذای مصنوعی آزمایشی در مرحله مایسیس تا پست لارو در مورد این میگو وجود ندارد بطوریکه در این تیمارها در شاخص‌های رشد تنزل معنی‌دار نسبت به سایر تیمارها مشاهده گردید(P