نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorشیعه, اسماعیلfa_IR
dc.contributor.authorحبیبی, کیومرثfa_IR
dc.contributor.authorاحسانی, مهرانfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-08T19:45:47Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-29T19:45:47Z
dc.date.available1399-07-08T19:45:47Zfa_IR
dc.date.available2020-09-29T19:45:47Z
dc.date.issued2020-06-21en_US
dc.date.issued1399-04-01fa_IR
dc.date.submitted2019-03-11en_US
dc.date.submitted1397-12-20fa_IR
dc.identifier.citationشیعه, اسماعیل, حبیبی, کیومرث, احسانی, مهران. (1399). ارزیابی میزان خطرپذیری ایستگاه های مترو شهر تهران هنگام وقوع زمین‌لرزه با رویکرد کاهش آسیب پذیری کالبدی از طریق مدیریت هوشمند شهری(مطالعه موردی ایستگاه های تجریش،دروازه شمیران و نواب). معماری و شهرسازی ایران, 11(19), 209-229. doi: 10.30475/isau.2020.131744.0fa_IR
dc.identifier.issn2228-589X
dc.identifier.issn2645-7148
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.30475/isau.2020.131744.0
dc.identifier.urihttp://www.isau.ir/article_112765.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/73700
dc.description.abstractبا ارزیابی و پایش کمی و کیفی برنامه‌های مدیریت خطرپذیری و مدیریت بحران در گسترش حمل و نقل ریلی کلان شهر تهران و به تبع آن با بررسی میزان مخاطرات و آسیب‌پذیری شبکه ریلی کشور، خلأ ناشی از مدیریت هوشمند شهری در ابعاد برنامه‌ریزی کالبدی و فضایی کاملاً مشهود است. نکته بارز در مواجهه با بحران‌هایی همچون زمین‌لرزه و سیل در خطوط حمل و نقل زیرزمینی (مترو) عمدتاً وابسته به فرضیات آزمون و خطا ، پیروی از روش‌های مدیریت سنتی و ضعف در آینده‌نگری و آینده‌پژوهی است. در گسترش خطوط ریلی زیرزمینی، بررسی مطالعات زمین‌ساختی (تکتونیکی)، پهنه‌های لرزه‌خیز، تفاوت جنس زمین و مسیر گسل‌های شمال و جنوب تهران (پیش از بحران) و توجه به آسیب پذیری ایستگاه مترو و احتمال تشدید بحران با تخریب بافت فرسوده شهری، هنگام وقوع زلزله و سیل بسیار حائز اهمیت است. این مقاله، با تمرکز بر موضوع ارزیابی خطرپذیری و آسیب‌پذیری گسترش شبکه حمل و نقل ریلی و با رویکرد پایش مخاطرات کالبدی و فضایی ایستگاه‌های مترو انجام شده است. روش انجام کار ارزیابی خطرپذیری از طریق تنظیم فهرست سنجشی پژوهشگر ارائه شده است. بدین منظور سه ایستگاه نواب، تجریش و دروازه شمیران به عنوان ایستگاه ­های منتخب شبکه متروی تهران مورد مطالعه قرار گرفت. در انجام پژوهش، از روشی ترکیبی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه‌ای، بررسی سوابق و مدارک، تکنیک دلفی، روش تحلیل سلسله مراتبی و روی‌هم‌گذاری لایه‌ها استفاده شده است. نتایج ارزیابی آسیب‌پذیری نشانگر آن بوده است که تمامی ایستگاه ها در محدوده آستانه خطر قرار دارند و نیازمند اتخاذ تدابیری هوشمند در تمامی مراحل قبل، حین و بعد از بحران زمین‌لرزه و به کارگرفتن راهکارهای مدیریتی و اجرایی به منظور کاهش آسیب‌های احتمالی می‌باشد.fa_IR
dc.format.extent1743
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherانجمن علمی معماری و شهرسازی ایرانfa_IR
dc.publisherIranian Scientific Association of Architecture & Urbanismen_US
dc.relation.ispartofمعماری و شهرسازی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Iranian Architecture & Urbanismen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.30475/isau.2020.131744.0
dc.subjectحمل و نقل زیرزمینیfa_IR
dc.subjectایستگاه متروfa_IR
dc.subjectمدیریت خطرپذیری هوشمندfa_IR
dc.subjectزمین‌لرزهfa_IR
dc.subjectارزیابی کاهش آسیب‌پذیریfa_IR
dc.titleارزیابی میزان خطرپذیری ایستگاه های مترو شهر تهران هنگام وقوع زمین‌لرزه با رویکرد کاهش آسیب پذیری کالبدی از طریق مدیریت هوشمند شهری(مطالعه موردی ایستگاه های تجریش،دروازه شمیران و نواب)fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentاستاد، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه کردستان، کردستان، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentدکتری شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران.fa_IR
dc.citation.volume11
dc.citation.issue19
dc.citation.spage209
dc.citation.epage229


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد