بررسی و نقد شبهه خیانت و بدعهدی برخی پیامبران در برابر خداوند

Abstract

یکی از ویژگی‌های پیامبران الهی، پیراستگی آنان از خیانت به خدا و مردم است. خیانت و بدعهدی با خدای تعالی آن‌قدر منفور و پست است که از مؤمنان متوسط نیز بعید می‌نماید تا چه رسد به انسان‌هایی که در قله کمال قرار دارند. با این حال، بعضی گزارش‌های قرآن و غیرقرآن از زندگی پیامبران، دستاویز برخی مخالفان، نواندیشان و دگراندیشان شده است که پیامبران را از این نقیصه منزه ندانسته‌اند و بدعهدی و خیانت را به آنان نسبت داده‌اند. این پژوهش که با رویکرد شبهه‌پژوهشی و به روش کتابخانه‌ای و تحلیلی اسنادی انجام گرفته است: به هدف شبهه‌زدایی از عصمت پیامبران شکل گرفته و دو نمونه از شبهات خیانت و بدعهدی پیامبراندر برابرخداوند بررسی و‌‌‌ به‌ آنها پاسخ داده شده است:‌ نخست شبهه و توهم عهدشکنی آدم و دوم شبهه و توهم خیانت پیامبر خاتم در وحی الهی. در نهایت با نگاهی درون‌متنی نتیجه گرفته شده است پیامبران از خیانت به خداوند پیراسته‌اند و نسبت خیانت به برگزیدگان الهی انگاره‌ای ناصواب است که از سر ناآگاهی یا غرض‌ورزی مطرح شده است.