ارزیابی هیستوپاتولوژی عصار ه ی گرده ی گیاه لوئی بر التیام زخم تجربی تمام ضخامت در موش سوری

Abstract

از هزاران سال پیش از گیاهان به عنوان ماده­ی ترمیم دهند­ه­ی زخم­ها استفاده شده است. گیاه لوئی، بومی محیط­های تالابی همچون خوزستان است و به وفور قابل دسترس و استحصال می­باشد. هدف این مطالعه بررسی اثر التیامی عصاره­ی گرده­ی گیاه لوئی بر التیام زخم تمام ضخامت موش سوری است. تعداد 36 سر موش­ سوری به 3 گروه 12 تایی شامل گروه کنترل سالین، گروه کنترل اسرین و گروه آزمایش (اسرین محتوی عصاره­ی گرده) تقسیم شدند. پس از بیهوشی، برداشت یک قطعه پوست به ابعاد 5/0×5/0 سانتی­متر از ناحیه­ی پشت گردن و بین دو کتف انجام شد. موضع عمل با سرم فیزیولوژی استریل تحت درمان قرار گرفت. این پروسه درمانی برای کلیه 12 سر موش پس از اجرای عملیات جراحی صورت ­گرفت و هر گروه به صورت روزانه یک بار درمان اختصاصی خود را دریافت ­کرد. به منظور تعیین مدت زمان درمان، هر یک از گروه­ها نیز به 3 گروه تقسیم شدند (گروه 7 و 14 و 21 روز). پس از خاتمه هر دوره­ی زمانی در هر گروه، پوست موضع زخم پس از آسان­کشی هر موش، به همراه 5/0 سانتی­متر از پوست اطراف برداشته شد و به آزمایشگاه هیستوپاتولوژی ارسال ­شد. در پایان مطالعه میزان سلول­های تک هسته­ای، چند هسته­ای، فیبروبلاست و عروق­زایی در گروه درمان کم­تر از سایر گروه­ها بود (001/0P<). علی­رغم کم­تر بودن انقباض زخم در گروه درمان، این روند در روز 14 نسبت به سایر گروه­ها بیش­تر بود (001/0P<). علی­رغم این که در گروه درمان روند انقباض زخم با شدت کم­تری آغاز شد ولی در ادامه شدت بیش­تری نسبت به سایر گروه­ها داشت (001/0P<). بهبودی کامل زخم در روز 21 در تمامی گروه­ها مشاهده شد. در این مطالعه، کاربرد موضعی عصاره­ی دانه­ی گرده­ی لوئی تأثیر مثبتی بر مراحل ترمیم زخم در موش داشت و بنابراین شاید نقش سودمندی بر ترمیم زخم داشته باشد.