بررسی تمایلات عارفانه‌ی احمد عزیزی

Abstract

احمد عزیزی از شاعران صاحب سبک دهه­های اخیر است و شعر او از جنبه­های مختلف قابل توجّه است. آنچه در این پژوهش موضوع بحث قرار گرفته است، اندیشه­های عرفانی اوست. جمع­آوری اصطلاحات عرفانی و آیات قرآنی و به طور کلی نگاه عرفانی احمد عزیزی به جهان، اساس پژوهش ماست. ردپای شاعران عارف­مسلکی چون سنایی، عطار، مولانا و حافظ به وضوح در شعر او دیده می­شود و گویی که تمام تجربیّات عارفانه‌ی شاعران کلاسیک از قرن پنج تا کنون، یکباره در شعر عزیزی سر بر می­آورد. او گاهی مفاهیم عمیق عرفانی را با استفاده از عناصر طبیعت بیان می­کند تا آن‌ها را برای مخاطب ملموس و قابل فهم کند. مطالعه‌ی اشعار عزیزی نشان می­دهد که او با شناخت عمیق خود نسبت به دین به بیشتر مؤلفه­های عرفانی اشاره کرده و گویی مانند یک پیر و مراد والامقام به آموزش­ سالکان مبتدی می­پردازد. تمایل سبک عزیزی به معنویّت و عرفان اسلامی با فرم جدیدی از مثنوی، می­توان گفت که در شعر معاصر بی­نظیر است. در این پژوهش که بر اساس روش کتابخانه­ای و شیوه تحلیلی- توصیفی به تبیین مؤلفه­های عرفانی در آثار عزیزی پرداخته­ایم؛ هدف ما شناخت و تحلیل نگرش­ها و دیدگاه­های عرفانی ایشان است. در حقیقت بر آنیم تا جنبه­ای از سبک منحصر به فرد این شاعرای توانای ادب معاصر را نشان دهیم.