توسعه منحنی فرمان انعطاف‌پذیر با رویکرد فازی در بهره‌برداری از مخزن

Abstract

هدف از انجام این پژوهش، ایجاد خاصیت انعطاف‌پذیری در مدل آبدهی (Yield Model) به منظور وارد کردن عدم قطعیت هیدرولوژیکی و در نتیجه بهبود عملکرد سیستم می‌باشد. بدین منظور با ایجاد سری‌های زمانی مصنوعی و استفاده از مفهوم تابع عضویت فازی، یک باند منحنی فرمان در مدل آبدهی فازی حاصل شده است. برای ارزیابی منحنی فرمان توسعه یافته، سری‌های زمانی دیگری تولید شدند و با شبیه‌سازی سیستم مخزن برای تأمین نیازهای پایین‌دست بر مبنای مدل‌های آبدهی کلاسیک و فازی نتایج به دست آمده مقایسه گردیده‌اند. برای ارزیابی نتایج مدل‌ها از ‌معیارهای ارزیابی کارایی سیستم استفاده شده است. نتایج استفاده از مدل ارائه شده برای سیستم تک مخزنی سد کرج در پنجاه شبیه‌سازی نشان می‌دهد که در مدل آبدهی کلاسیک و فازی اعتمادپذیری نیاز با اولویت‌ نخست با یکدیگر برابر و به طور متوسط به میزان98 درصد است. بعلاوه برای نیاز با اولویت دوم، این معیار در مدل کلاسیک دارای متوسط 82 درصد بوده و در مدل فازی 55 درصد می‌گردد. برای نیاز با اولویت سوم، متوسط اعتمادپذیری مدل کلاسیک 48 درصد بوده و در مدل فازی 31 درصد می‌باشد. تغییرات برگشت‌پذیری نیز کمابیش مانند اعتمادپذیری است. آسیب‌پذیری برای نیاز با اولویت‌ نخست، در مدل کلاسیک دارای متوسط 28 درصد و در مدل فازی 22 درصد. بعلاوه برای نیاز با اولویت دوم، مدل کلاسیک دارای متوسط 98 درصد و مدل فازی به میزان 45 درصد می‌باشد. برای نیاز با اولویت سوم، این معیار در مدل کلاسیک برای همه دوره‌های شبیه‌سازی برابر 100 درصد بوده ولی در مدل فازی 82 درصد می‌باشد.