تخصیص بار آلودگی در رودخانه‌ها: مرور پیشینه مطالعات و چشم‌انداز‌ مطالعات آتی

Abstract

تخصیص بار آلودگی به منظور تعیین سطح بهینه تصفیه یا نحوه مدیریت هر یک از منابع آلودگی رودخانه، به عنوان یک روش رایج در مدیریت کیفیت آب رودخانه‌ها، همواره مورد توجه پژوهشگران و مدیران قرار داشته است. در مدل‌های پیشنهاد شده برای تخصیص بار آلودگی معمولاً اهداف و محدودیت‌های مختلفی مانند حداقل‌سازی هزینه‌های تصفیه، رعایت عدالت در توزیع هزینه‌ها، کاهش شدت تخطی‌ کیفیت آب از استانداردها و کاهش طول دوره‌های تخطی مورد توجه قرار می‌گیرند. بررسی پیشینه مطالعات نشان می‌دهد، علی‌رغم اهمیت و گستردگی مطالعات انجام شده، تاکنون یک مقاله مروری جامع در این زمینه منتشر نشده است. تنها مورد مرتبط، مقاله‌ای است که توسط de Melo and Câmara (1994)‌ در زمینه بهینه‌سازی منطقه‌ای سیستم‌های تصفیه‌ فاضلاب نوشته شده است و در آن اهداف و محدودیت‌های مدل‌های مدیریت کیفیت آب رودخانه بررسی شده‌اند. در سال‌های اخیر، لحاظ کردن عدم‌قطعیت‌های مهم و مدل‌سازی‌ مطلوبیت‌ها و روابط بین تخلیه‌کنندگان به طور ویژه مورد توجه قرار گرفته است. در این مقاله، بیش از 60 مقاله از مهم‌ترین مقالات چاپ شده در زمینه تخصیص بار آلودگی در رودخانه‌ها مورد بررسی قرار می‌گیرد و در مورد دلایل استفاده، مزایا و محدودیت‌های روش‌های گوناگون تخصیص بار آلودگی به کار رفته در این مقالات بحث می‌شود. با توجه به محدودیت حجم مقاله و ماهیت مروری آن، فرمولاسیون و روابط توسعه داده شده در زمینه تخصیص بار آلودگی بررسی نشده‌اند. همچنین، چشم‌اندازهای موجود برای بهبود رویکردهای فعلی در مطالعات آتی می‌شوند.