بهره برداری بهینه از مخزن با استفاده از روش پیوسته محدودیت حالت

Abstract

مخازن یکی از مهمترین سیستم‌های آبی هستند که امروزه نقش مهمی ‌را در پیشرفت و توسعه اجتماعی و اقتصادی جوامع ایفا می‌کنند. روش‌های مختلفی برای بهره‌برداری آب از مخازن وجود دارند که عموماً در قالب برنامه‌های پویا¹ (DP) ارائه شده است. اما به طور کلی می‌توان مدل‌های موجود را به دو گروه مدل‌های پیوسته و گسسته تقسیم‌بندی کرد. اخیراً مدل‌های پیوسته متعددی به دلیل مشکلات ابعادی مدل‌های پویا (DP) مورد استفاده قرار گرفته‌اند که از آن جمله می‌توان مدل پویای تصادفی پیوسته محدودیت- حالت² (CS) را نام برد. این تحقیق قصد دارد تا مقایسه‌ای را میان کارایی مدل‌های پیوسته و گسسته داشته باشد. برای این منظور مدل پویای تصادفی پیوسته محدودیت-حالت (CS) و مدل‌های گسسته برنامه‌ریزی پویا (DP) و برنامه‌ریزی پویای تصادفی³ (SDP) انتخاب شدند. نمودارهای تغییرات حجم مخزن و مقدار رهایی آب از مخزن و نیاز آبی و همچنین شاخص‌های اعتماد پذیری برای مدل‌های مذکور محاسبه و نتایج بدست آمده از سه مدل با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج حاصل از مقایسه شاخص‌های اعتمادپذیری مدل‌ها نشان می‌دهد که در مجموع مدل محدودیت- حالت کارایی بهتری نسبت به مدل‌های دیگر دارد.