تحلیل عدم‌قطعیت حداکثر سیلاب محتمل حوضه سد بختیاری به علت عدم‌قطعیت در مقدار حداکثر بارش محتمل، دمای هوا و آب معادل برف اولیه

Abstract

اطمینان و اعتبار سیل‌های حدی مخصوصا حداکثر سیلاب محتمل (PMF)، بدون در نظرگرفتن منابع عدم‌قطعیت در برآورد سیل نمی‌تواند تامین شود. متغیرهای ورودی در مدلهای بارش-رواناب شامل بارش، دمای هوا و آب معادل برف (SWE) اولیه از جمله منابع عدم‌قطعیت در پیش‌بینی و برآورد سیل هستند. در این مقاله از روش تئوری مجموعه فازی برای پخش عدم‌قطعیت مقدار PMP، دمای هوا و آب معادل برف اولیه در برآورد PMF در حوضه سد بختیاری در جنوب غربی ایران استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهد که عدم‌قطعیت دبی اوج هیدروگراف PMF بعلت عدم‌قطعیت مقدار PMP بیشتر از عدم‌قطعیت حجم هیدروگراف PMF است. عدم‌قطعیت حجم هیدروگراف PMF بعلت عدم‌قطعیت مقدار دمای هوا و آب معادل برف اولیه بیشتر از عدم‌قطعیت دبی اوج هیدروگراف PMF است. بطوریکه عدم‌قطعیت دبی اوج هیدروگراف PMF بعلت عدم‌قطعیت در مقادیر PMP، دمای هوا و آب معادل برف اولیه به اندازه 10± درصد به ترتیب برابر با 2/10± ، 6/7± و 18/0± درصد است. همچنین عدم‌قطعیت حجم هیدروگراف PMF بعلت عدم‌قطعیت در مقدار PMP، دمای هوا و آب معادل برف اولیه به اندازه 10± درصد به ترتیب برابر با 8± ، 8/9± و 35/0± درصد است. بنابراین به منظور کاهش عدم‌قطعیت در برآورد PMF، باید به ترتیب در برآورد مقادیر PMP، دمای هوا و آب معادل برف اولیه دقت بیشتری کرد.