توسعه مدل بهینه‌سازی تخصیص و توزیع آب جهت باغات سنتی قزوین

Abstract

باغات سنتی قزوین با قدمتی طولانی نقشی با اهمیت در گذشته شهر قزوین داشته‌اند. ولیکن امروزه به علت دو مشکل عمده کمبود آب و توسعه شهر به سمت این باغات وضعیت چندان مناسبی ندارند. در این مقاله با استفاده از روش تحقیق در عملیات تلاش گردیده تا یک برنامه منسجم مدیریتی با دو سیاست محوری حیات بخشی باغات در افق کوتاه مدت و شکوفایی باغات در افق بلند مدت ارائه گردد. با استفاده از مدل بهینه سازی تهیه شده که بر مبنای برنامه‌ریزی خطی عمل می‌کند برنامه عمل سیاست‌گذاران در جهت نیل به توسعه پایدار در مجموعه باغات مشخص می‌شود. نتایج به دست آمده از این مدل نشان می‌دهد که در چارچوب سیاست‌های ذکر شده، توزیع آب و هزینه‌های مربوطه در کلیه مناطق باغات مورد مطالعه به صورتی عادلانه خواهد بود. همچنین راندمان آبیاری در مجموعه باغات از 33 درصد وضع موجود به 38 درصد در افق کوتاه مدت و 59 درصد در افق بلند مدت ارتقاء یافته است.