مطالعه کیفی آسیب‌های اجتماعی در مناطق حاد و بحرانی شهرستان تبریز

Abstract

شناسایی و شناخت علل و پیامد‌های آسیب های اجتماعی در مناطق حاد و بحرانی می تواند گامی مهم در کاهش، مدیریت و پیشگیری از آسیب های اجتماعی باشد. بر این اساس، هدف اصلی پژوهش مطالعه کیفی آسیب‌های اجتماعی در مناطق حاد و بحرانی شهرستان تبریز می باشد. روش تحقیق کیفی و با رویکرد گرندد تئوری بوده که 40 نفر از مطلعان کلیدی از طریق نمونه گیری نظری با لحاظ تکنیک اشباع نظری به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. نتایج مصاحبه‌ها نشان داد که آسیب‌های اجتماعی متاثر از مقولاتی چون ضعف سرمایه اقتصادی، ضعف سرمایه فرهنگی ، آنومی، جامعه پذیری ناقص، احساس نابرابری، یادگیری اجتماعی، کم و کیف سرمایه ی اجتماعی، فشار روانی و اجتماعی ادراک شده می باشد. همچنین آسیب‌های اجتماعی در مناطق حاد و بحرانی‌ شهرستان تبریز جامعه را با پیامد‌هایی چون تشدید رکود اقتصادی، بحران سرمایه‌ی اجتماعی، افزایش احساس ناامنی، افزایش فساد اخلاقی، کاهش تقید دینی، افزایش رفتارهای مخرب و عدم توسعه پایدار شهری مواجه می سازد. مصاحبه شوندگان خاطر نشان کردند که با استفاده از راهکارهایی چون توجه به مشی علمی در مدیریت آسیب‌های اجتماعی، توجه به اوقات فراغت جوانان، بهبود خدمات شهری،آموزش و آگاه سازی، توانمندسازی نخبگان، تقویت اعتماد سازمانی و تقویت هویت جوانان درمناطق حاد و بحرانی می باشد.