تأثیر ساختار سازمانی بر تحقق رویکرد جامعه‌محوری پلیس با نقش میانجی اعتماد سازمانی

Abstract

زمینه و هدف: امروزه ضرورت توجه سازمان­ها بر بهبود عملکرد و رضایت ذی­نفعان، بویژه در سازمان‌های خدماتی همچون پلیس، یک اصل بسیار مهم به شمار می­رود، جامعه­محوری، رفع نگرانی مردم را در اولویت قرار می­دهد و افزایش اعتماد و رضایت­مندی مردم را در پی خواهد داشت. هدف از انجام این پژوهش، شناسایی میزان تأثیر ساختار سازمانی بر تحقق رویکرد جامعه­محوری پلیس با نقش میانجی اعتماد سازمانی می­باشد. روش‌شناسی: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت، مطالعه­ی همبستگی است. جامعه‌ی آماری پژوهش حاضر را سرکلانتران، روسا و معاونین کلانتری­های تهران بزرگ تشکیل می­دهند. بر اساس روش نمونه‌گیری طبقه­ای و تصادفی ساده تعداد 102 نفر حجم نمونه را تشکیل می­دهد. ابزار سنجش پرسش­نامه­ محقق­ساخته پلیس جامعه­محور و پرسش­نامه­های استاندارد ساختارسازمانی رابینز (1989) و اعتماد سازمانی ویک و همکاران (2000) تشکیل می­دهد. اعتبار ابزار به وسیله­ی آلفای کرونباخ محاسبه و مقدار آن 81/. و برای بررسی و تأیید روایی کل مؤلفه­های این پرسش­نامه، از روش تحلیل عاملی تأییدی استفاده گردید. برای آزمون فرضیه­ها از آزمون­های میانگین و مدل معادلات ساختاری با استفاده از نرم­افزارهای spss و lizrel استفاده گردید. یافته­ها: یافته­های پژوهش بیانگر آن است که ساختار سازمانی بر تحقق جامعه­محوری پلیس به طور مستقیم 65 درصد تأثیر مستقیم و 38 درصد از طریق اعتماد سازمانی اثر غیرمستفیم دارد. ضمن این که اعتماد سازمانی 59 درصد تأثیر مستقیم بر تحقق جامعه­محوری پلیس دارد. همچنین ساختار سازمانی 61 درصد تغییرات اعتماد سازمانی را می­تواند پیش‌بینی نماید. نتیجه­گیری: برای افزایش رویکرد جامعه­محور پلیس، نه تنها مؤلفه­ها و شاخص‌های ساختاری را باید تقویت نمود، بلکه تقویت مؤلفه­ها و شاخص­های اعتماد سازمانی نیز باید مورد بازنگری و تقویت قرار گیرند.